ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ… Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!

3η ημέρα ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΕΙΔΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 11,18,25 ΑΠΡΙΛΗ 12:00-14.00

στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό στέκι Αντίπνοια

Αριστοβούλου & Πυλάδου, Κ.Πετράλωνα Τηρώντας όλα τα μέτρα ατομικής και συλλογικής αυτοπροστασίας, συλλέγουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για δομές αλληλεγγύης, για όσους/ες έχουν ανάγκη

ΚΑΝΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ – ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ

ΤΡΟΦΗ – ΥΓΕΙΑ – ΣΤΕΓΑΣΗ

ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Συλλέγουμε τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης για δομές αλληλεγγύης, για όσους/όσες έχουν ανάγκη:

-ζυμαρικά, όσπρια, λάδι, τοματοπολτό, αλάτι, καφέ, ζάχαρη, γάλα εβαπορέ, φρυγανιές

-χλωρίνη, απορρυπαντικά πιάτων και επιφανειών/δαπέδου

-αντισηπτικά, μωρομάντηλα, σαμπουάν, σαπούνι, οδοντόκρεμες, πάνες (μεγέθη 3-5), χαρτί υγείας

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Η καταλήστευση και καταστροφή του φυσικού κόσμου, η εκμετάλλευση και εξαθλίωση ολόκληρων κοινωνιών, οι πολεμικές επιχειρήσεις, ο θάνατος εκατομμύρια ανθρώπων από την πείνα και τις στερήσεις, η δημιουργία απόκληρων – εγκλεισμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές καταδεικνύουν τη διαχρονικά εγκληματική φύση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος. Η βαρβαρότητα αυτού του εξουσιαστικού μοντέλου κοινωνικής οργάνωσης σήμερα, σε συνθήκες παγκόσμιας πανδημίας, γίνεται ακόμα πιο εμφανής. Αυτό μαρτυρούν οι χιλιάδες νεκροί και οι εκατοντάδες χιλιάδες νοσούντες, αλλά και η ταξική τους θέση, αφού οι πλέον ευάλωτοι από όσους πλήττονται από τον κορονοϊό είναι για ακόμα μία φορά οι ίδιοι: οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι εκτοπισμένοι, αυτοί που έχουν μακροχρόνια στερηθεί και στερούνται τα βασικά για την επιβίωσή τους, για την προστασία και περίθαλψή τους.

Σήμερα το σύστημα δεν παίρνει μέτρα για την προστασία της κοινωνίας, αλλά για να διατηρήσει και, αν είναι δυνατόν, να επεκτείνει τα προνόμια και την κυριαρχία του. Έτσι, δίνει προτεραιότητα στη στήριξη των επιχειρήσεων και χαρίζει εκατομμύρια ευρώ σε καναλάρχες, ενώ πετάει ξεροκόμματα στους εργαζόμενους. Ελαστικοποιεί περαιτέρω τις εργασιακές σχέσεις και διευκολύνει τις απολύσεις. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει ήδη τη δουλειά τους, που δεν καταγράφονται πουθενά αφού εξαναγκάζονταν στη μαύρη εργασία. Παράλληλα, πολλοί είναι εκείνοι που αναγκάζονται να δουλεύουν χωρίς τα απαραίτητα μέτρα προστασίας σε εργοστάσια, στα τηλεφωνικά κέντρα, τα delivery, τα take away, τα super market. Επιλογή του ελληνικού κράτους σε αυτή τη συνθήκη είναι, επίσης, να προσφέρει χιλιάδες ευρώ στον ιδιωτικό τομέα υγείας, αντί να ενισχύσει τον λεηλατημένο από όλες τις κυβερνήσεις δημόσιο τομέα με την πρόσληψη γιατρών/νοσηλευτών, την επαρκή παροχή υλικών ατομικής προστασίας για το ιατρικό προσωπικό και τη δημιουργία κλινών ΜΕΘ. Κι ενώ ο αυτοπεριορισμός τηρείται από την πλειοψηφία της κοινωνίας, αντί να παρέχει δωρεάν ΤΕΣΤ και περίθαλψη σε όσους νοσούν, αναπτύσσει μία ολοένα πιο ασφυκτική κατασταλτική στρατηγική διαχείρισης της κρίσης της πανδημίας με την απαγόρευση της κυκλοφορίας – μέτρο που θυμίζει τις πιο ζοφερές στιγμές της ιστορίας- και την επιβολή προστίμων. Ταυτόχρονα, αναβαθμίζει και αξιοποιεί τις δυνάμεις καταστολής, εκμεταλλευόμενο τη δυσκολία αντίστασης λόγω της πανδημίας, όπως συνέβη με την εκκένωση της κατάληψης προσφύγων στο κτίριο Γκίνη, τη σύλληψη των Τούρκων και Κούρδων αγωνιστών/στριών, το κόψιμο του ρεύματος στη ΒΙΟ.ΜΕ. και τις αστυνομικές παρενοχλήσεις και ελέγχους έξω από την κατάληψη πρώην ΠΙΚΠΑ στα Άνω Πετράλωνα. Τέλος, έχει εξαπολύσει μία τεράστια προπαγάνδα, ώστε να αποκρύψει την έλλειψη πρόθεσής του να κάνει το ο,τιδήποτε προς όφελος της κοινωνίας , προσπαθώντας να μετακυλήσει την πλήρη ευθύνη για την αντιμετώπιση της πανδημίας σε αυτήν, επικαλούμενο την ατομική ευθύνη. Έτσι, από τη μία επιχειρεί να αποποιηθεί την όποια ευθύνη σε ενδεχόμενη αποτυχία και από την άλλη να αποσπάσει συναίνεση στα αντικοινωνικά μέτρα που επιβάλλει και που ήρθαν για να μείνουν.

Ένα ακόμα σημείο στο οποίο αναδεικνύεται η υποκρισία του κράτος και των αφεντικών είναι πως: ενώ το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στα αστικά κέντρα και όπου υπάρχει υπερσυσσώρευση του πληθυσμού, στις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών εξακολουθούν να στοιβάζονται σε ελάχιστο χώρο χιλιάδες ψυχές. Οι άνθρωποι αυτοί επιβιώνουν με ελάχιστα έως καθόλου μέτρα υγιεινής. Φυσικά, οι πρόσφυγες που έρχονται σήμερα στη χώρα αναγκάζονται να παραμείνουν στο σημείο όπου κατέφθασαν χωρίς καμία απολύτως παροχή προστασίας είτε από τον κορονοϊό, είτε από τις καιρικές συνθήκες.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Τον πόλεμο απέναντι στην πανδημία τον δίνει η ίδια η κοινωνία. Τον δίνουν οι γιατροί, οι νοσηλευτές/τριες και όλο το προσωπικό που εργάζεται στις δομές υγείας, που δίνει καθημερινά μια τιτάνια μάχη σε αντίξοες συνθήκες, ρισκάροντας τη δική τους υγεία. Τον δίνουν οι εργαζόμενοι/ες στα super market, στις ταχυμεταφορές, στα μαγαζιά εστίασης take away και delivery, στα Μ.Μ.Μ., οι καθαριστές/καθαρίστριες. Όλοι και όλες που, σεβόμενοι τον διπλανό τους, λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα αυτοπροστασίας δείχνοντας πως όσο και αν το κράτος προωθούσε την εξατομίκευση και τον κανιβαλισμό, η κοινωνία θυμάται και ξέρει να λειτουργεί με γνώμονα το συλλογικό καλό, χωρίς να χρειάζεται τις νουθεσίες του κράτους και τις απαγορεύσεις. Όλοι και όλες που διαθέτουν τις δυνάμεις τους για να βοηθήσουν τους πιο αβοήθητους, τους αποκλεισμένους. Για να μην μείνει κανένας μόνος, καμία μόνη.

Σε αυτή τη συνθήκη συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Ενισχύουμε τις αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των φυλακισμένων στηρίζοντας όλα τα αιτήματά τους για αποσυμφόρηση των φυλακών και για την παροχή αξιοπρεπών μέτρων προστασίας. Στηρίζουμε την κινητοποίηση των νοσοκομειακών για την αναβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας. Απαιτούμε το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης και την επίταξη ξενοδοχείων για την στέγαση των προσφύγων/μεταναστών. Απαιτούμε τροφή, στέγη, ιατρική περίθαλψη για όλους και όλες. Συνεχίζουμε και δυναμώνουμε τις κοινότητες αλληλεγγύης!

Είμαστε έτοιμοι/ες κάθε στιγμή, λαμβάνοντας όλα τα μέτρα ατομικής και συλλογικής αυτοπροστασίας, όταν οι συνθήκες το απαιτούν να βγούμε στο δρόμο και να υπερασπιστούμε τη ζωή, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την αλληλεγγύη ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα.