ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΣΩΣΕΙ
Μια αναρχική απάντηση στην εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ
Η αναπάντεχη νίκη του Ντόναλντ Τράμπ την περασμένη Τρίτη έφερε αντιμέτωπους τους ανθρώπους αυτής της χώρας (μα και ολόκληρου του κόσμου) με μια εντελώς διαφορετική πολιτική κατάσταση από αυτή που περιμέναμε. Γινόμαστε μάρτυρες της αύξησης ακροδεξιών επιθέσεων, καθώς η άκρα δεξιά έχει ενθαρρυνθεί από αυτή τη νίκη, πάνω κάτω όπως συνέβη νωρίτερα φέτος έπειτα από την επικράτηση της επιλογής Brexit στο δημοψήφισμα του Ηνωμένου Βασιλείου. Η ανικανότητα και η συνθηκολόγηση του Δημοκρατικού Κόμματος έχει αναγκάσει πολλούς από τους πρώην υποστηριχτές του να αναγνωρίσουν πως ο αγώνας κατά της ακροδεξιάς δεν μπορεί να κερδίσει με φιλελεύθερη εκλογική πολιτική. Αυτή η νέα πραγματικότητα δίνει ώθηση στους αντιεξουσιαστές κάθε απόχρωσης να ανταποκριθούν στην πρόκληση για την οικοδόμηση ισχυρών κινήσεων σχετικά με την αυτοάμυνα της εργατικής τάξης εντός του νέου αυτού περιβάλλοντος.
Πολλές σελίδες μες στις επόμενες εβδομάδες θα αφιερωθούν στο να βγει συμπέρασμα, από την πλευρά των Δημοκρατικών, για το “τί πήγε στραβά”. Ήδη αρκετοί συγγραφείς (σ.μ: εννοεί δημοσιογράφους, πολιτικούς αναλυτές κ.λπ.) διαφωνούν με το ότι ο θρίαμβος του Τραμπ οφείλεται αποκλειστικά στον λευκό εθνικισμό και στη μισογυνία. Κομμάτι του προφίλ του Τραμπ είναι το ότι οι ιδέες του αποτελούν μια ρατσιστική απάντηση απέναντι στη νυν μαύρη προεδρία. Η ανοιχτή αγκάλη λευκής ανωτερότητας και πατριαρχίας του Τράμπ αποδείχθηκε κομβικής σημασίας για τη νίκη του, δεν θεωρούμε όμως πως επαρκεί ως πλήρης εξήγηση αυτής. Π.χ., δεν εξηγεί το γιατί ο Τράμπ έλαβε περισσότερες ψήφους από κάθε άλλο Ρεπουμπλικανό από λατίνους, γυναίκες και μαύρους ψηφοφόρους.
Μια άλλη αφήγηση υποστηρίζει πως τόσο στη “σκουριασμένη ζώνη” (σ.μ: όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ορισμένες πολιτείες των Η.Π.Α., κυρίως στα βορειοανατολικά, στα κεντροδυτικά και γύρω από τις Μεγάλες Λίμνες∙ οι πολιτείες αυτές είναι ξεπεσμένες οικονομικά και απαξιωμένες) όσο και στην Ευρώπη, τα καταστροφικά αποτελέσματα δεκαετιών λιτότητας, νεοφιλελεύθερων εμπορικών συμφωνιών, και ενός προσανατολισμού προς τις πολυεθνικές εταιρείες, εγείρουν αντιδράσεις. Οι αντιδράσεις αυτές τόσο στις Η.Π.Α. όσο και αλλού εκφράζονται μέσω του ξενοφοβικού εθνικισμού. Και σε αυτό επίσης υπάρχει σημαντικό ποσοστό αλήθειας, και πάλι όμως δεν επαρκεί για να εξηγήσει μεγάλο ποσοστό της επιτυχίας του Τραμπ δίχως να αναγνωρίσει πως η στήριξη στον ανοιχτό λευκό εθνικισμό και στον μισογυνισμό κέρδισε σε αυτές τις εκλογές.
Ίσως η πιο αποκαλυπτική άποψη αυτή τη στιγμή να είναι το ότι αφού πέρασε ολόκληρους μήνες περιγράφοντας τον Τραμπ σαν τρομερή απειλή για τις ζωές των γυναικών, των έγχρωμων, των queers και των trans, και των αναπήρων, στο σύνολό του το Δημοκρατικό Κόμμα έχει ήδη συνθηκολογήσει μαζί του. Έχουν καταστήσει σαφές πως το να διατηρήσουν το διαλυμένο σύστημά τους είναι πολύ σημαντικότερο γι’ αυτούς από τις ζωές μας. Πολλοί μεταξύ της βάσης τους πλέον διακρίνουν για πρώτη φορά το πραγματικό πρόσωπο του κόμματος, και πλησιάζουν ριζοσπαστικές οργανώσεις ενδιαφερόμενοι να συνεχίσουν τη μάχη που οι Δημοκράτες εγκατέλειψαν τόσο γρήγορα. Γινόμαστε ήδη μάρτυρες επιθέσεων σε μουσουλμάνους, μετανάστες, ανθρώπους κάθε χρώματος εκτός του λευκού, queers και trans. Όλα αυτά δεν είναι κάτι το αφηρημένο, συμβαίνουν ήδη. Οφείλουμε να αναμένουμε επιπλέον τέτοια περιστατικά και να θέσουμε ως πρώτη μας προτεραιότητα την οργάνωση για την αντίσταση σε αυτά.
Για τους αντιεξουσιαστές, όλο αυτό αποτελεί μια θεμελιώδη πρόκληση στην οποία πρέπει να απαντήσουμε. Αρκετοί αριστεροί θα συνεχίσουν να υποστηρίζουν ανεξάρτητους υποψηφίους, μικρότερα κόμματα, ακόμα και “προοδευτικούς” Δημοκρατικούς σαν τον Μπέρνι Σάντερς. Σαν απάντηση, δεν πρέπει μόνο να δηλώσουμε πως αυτή είναι μια αδιέξοδη στρατηγική, αλλά και να προσφέρουμε σοβαρές εναλλακτικές προτάσεις για να βοηθήσουμε όσους μας ακούν να κατανοήσουν τί εννοούμε με το σύνθημά μας περί Κοινοτικής Αυτοάμυνας.
Σε ολόκληρες τις Η.Π.Α., από τα αστικά κέντρα μέχρι τις επαρχιακές περιοχές, αποτελεί επιτακτική ανάγκη οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν οργανώσεις για να αντιμετωπίσουν την αποθρασυνόμενη άκρα δεξιά, να υποστηρίξουν μέσω της μαχητικής δράσης τις ανάγκες των εργατικών κοινοτήτων και να αντιπαλέψουν την κρατική καταστολή. Πρέπει να ενθαρρύνουμε την ευρεία συμμετοχή εκείνων οι οποίοι ψάχνουν μια εναλλακτική λύση αντί της αποτυχημένης στρατηγικής που μας οδήγησε σε αυτό το σημείο. Βαδίζοντας μπροστά, πρέπει να είμαστε σίγουροι πως θα αντισταθούμε στους μη κερδοσκοπικούς οργανισμούς και στον εκλογικισμό που σίγουρα θα επιστρέψουν ανασταλτικά για οποιαδήποτε ριζοσπαστική δραστηριότητα μόλις το Δημοκρατικό Κόμμα ανακάμψει.
Ο Τραμπ είναι ένας οπορτουνιστής που αντιλήφθηκε την απογοήτευση ως επί το πλείστον των, αγωνιζόμενων για την επιβίωση, λευκών και αξιοποίησε αυτή την οργή τους. Δεν θα μπορούσε, προς το παρόν, να αποκληθεί ακριβώς “φασίστας”, έχει όμως φασιστικές τάσεις που ενθαρρύνουν πολλούς φασίστες διαφόρων αποχρώσεων. Το να τον ονομάσουμε φασίστα ενδέχεται να περιορίσει τον τρόπο με τον οποίον κατανοούμε τον φασισμό, τον οποίον τρόπο οφείλουμε να εξελίξουμε αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικότερα το φαινόμενο αυτό.
Μας ενθαρρύνει το γεγονός ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα έχουν βγει στους δρόμους. Ελπίζουμε πως ακόμα περισσότεροι θα ακολουθήσουν το παράδειγμά τους. Οι πολιτικής μορφής επιθέσεις του Τραμπ, οι τραμπουκισμοί και οι φυσικές επιθέσεις που πραγματοποιούν οι οπαδοί του πρέπει να βρουν αντίσταση από την πρώτη κιόλας μέρα.
Οι οργανώσεις μας οφείλουν να αποδειχθούν αποτελεσματικές. Η απελπισία που πολλοί αισθάνονται είναι γειωμένη στην πραγματικότητα μιας αυξανόμενης άκρας δεξιάς. Αυτή τη στιγμή, μικρή αντίσταση αντιμετωπίζουν. Η αίσθηση του επείγοντος που πολλοί από εμάς έχουμε αισθανθεί είναι μια αναγνώριση της ανάγκης οικοδόμησης αυτής της αντίστασης. Είναι καιρός να αναλάβουμε αυτό το καθήκον, να βρούμε νέους συντρόφους έτοιμους να αγωνιστούν, και να πολεμήσουμε. Κανείς δεν πρόκειται να μας σώσει − δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το εκλογικό σύστημα για να αντιμετωπίσουμε ικανοποιητικά την άκρα δεξιά. Ήρθε η ώρα να πάψουμε να περιμένουμε, η ώρα να υπερασπιστούμε ο ένας τον άλλον έξω στους δρόμους!
ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ:
1) ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ “ΘΕΡΑΠΕΙΑ”, ΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΧΑΡΙΤΟΣ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΡΑΜΠ
2) ΝΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ − ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
3) ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΘΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ, ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΚΡΟΥΣΗΣ (ΔΗΘΕΝ “ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ”) ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
4) ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ − ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΜΙΑΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΡΑΜΠ
5) ΝΑ ΕΜΠΟΔΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ, ΤΟΝ ΕΚΛΟΓΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΜΗ ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΝ ΠΙΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Αναρχική Συμμαχία “1Μάη”, Νοέμβρης 2016
Μετάφραση: αναρχική ομάδα “Δυσήνιος Ίππος” / μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
Αναδημοσίευση από : https://ipposd.wordpress.com/2016/11/24/%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%BA%CE%B5%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%B1%CF%83-%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B5%CE%B9-%CE%BC%CE%B9%CE%B1/