Σχετικά με το δημοψήφισμα: πρώτη ανακοίνωση | Επαναστατική Αναρχική Δράση (DAF)

Αναδημοσίευση από : https://athens.indymedia.org/post/1571366/

Το κείμενο της DAF δημοσιεύτηκε στις 17/2/2017

Μεταφράστηκε από την Πρωτοβουλία Διεθνιστικής Αλληλεγγύης στο Ρέθυμνο

Επαναστατική Αναρχική Δράση

Σχετικά με το δημοψήφισμα: πρώτη ανακοίνωση

Καταρχήν οι αναρχικοί δεν ψηφίζουν και δεν συμμετέχουν σε εκλογικές διαδικασίες.

Είναι καθήκον μας να διασφαλίσουμε τη μη προσφυγή στις κάλπες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΨΗΦΟΦΟΡΟΥΣ

Πολιτικοποίηση με μια ψήφο. Στις εκλογές για κόμμα ή για πρόεδρο ένα σημαντικό κομμάτι της προεκλογικής διαδικασίας είναι η πολιτικοποίηση. Στις τελευταίες εκλογές που έχουν γίνει στην Τουρκία το ποσοστό συμμετοχής έφτασε το 87 τοις εκατό. Ο αριθμός των συμμετεχόντων ήταν 49 εκατομμύρια, ενώ η αποχή έφτασε τα 9 εκατομμύρια. Στο προσεχές δημοψήφισμα για την αλλαγή του πολιτικού συστήματος, το ποσοστό συμμετοχής θα φτάσει τα ίδια επίπεδα.

Τι σημαίνει η συμμετοχή στις εκλογές για τους ψηφοφόρους;

Σε όλα τα εκλογικά συστήματα, η εξουσία καταλαμβάνεται κατά πλειοψηφία. Στη δημοκρατία, δημοκρατικό είναι η εξουσία κατά πλειοψηφία. Η πλειοψηφία διοικεί, η μειοψηφία δεν μπορεί να διοικήσει. Στη διάρκεια των εκλογών, η σχέση μεταξύ πλειοψηφίας και μειοψηφία παίρνει τη μορφή δύο διαφορετικών τρόπων λογομαχίας. Το μόνο για το οποίο δεν λογομαχούν είναι οι εκλογές. Οι εκλογές είναι ένα στοίχημα, όπου μια ομάδα λέει «εγώ-εμείς θέλουμε να διοικήσουμε την κοινωνία» και η άλλη αντιτάσσει ότι «όχι, εγώ-εμείς θέλουμε να διοικήσουμε». Εκλογές είναι η διαδικασία καταμέτρησης των ψηφοφόρων που αρχίζει μετά από τη σχετική συμφωνία των δύο πλευρών, και χωρίς την ύπαρξη ψηφοφόρων δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Όποια πλευρά έχει περισσότερους ψηφοφόρους από τις υπόλοιπες, αυτή θα αναλάβει να διοικήσει την κοινωνία. Σ’ αυτό το στοίχημα, ο ψηφοφόρος δεν είναι παρά ένας αριθμός. Αυτή η αριθμητική αξία είναι εντελώς ασήμαντη για τον πολίτη που καθημερινά καλείται να λύσει ένα σωρό προβλήματα. Οι πλευρές του στοιχήματος για να αυξήσουν τη συμμετοχή στις εκλογές, θέλουν να σύρουν τους πολίτες στις εκλογές αποκρύπτοντας την αξία τους ως αριθμών. Με αυτόν τον τρόπο αυξάνεται η συμμετοχή στο στοίχημα. Η αύξηση της συμμετοχής διασφαλίζει ότι οι ψηφοφόροι παραμένουν αριθμός, κυρίως διασφαλίζει το στοίχημα, έπειτα τις εκλογές και τέλος την εσωτερίκευση της εξουσίας που θα σχηματιστεί με το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο ψηφοφόρος είτε χάσει είτε κερδίσει θα αποδεχτεί το αποτέλεσμα των εκλογών και την εξουσία της πλευράς που εκλέχτηκε. Αυτή η αποδοχή από πλευράς των πολιτών συνιστά κέρδος κάθε ομάδας που συμμετέχει στο στοίχημα των εκλογών. Όσο διαρκεί η διακυβέρνηση της πλευράς που νίκησε στις εκλογές θα διαρκέσει και η αντιπολίτευση αυτών που έχασαν και οι δύο πλευρές θα περιμένουν τις επόμενες εκλογές.

Τι σημαίνει η ευθύνη του ψηφοφόρου;

Σημαίνει συμμετοχή των πολιτών στη διοίκηση της κοινωνίας. Ο ψηφοφόρος που νομίζει πως με μια ψήφο συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική διοίκηση, συμβιβάζεται με αυτό το σύστημα που οικοδομήθηκε με το ιδεολόγημα της «ευθύνης». Η συμφωνία είναι απλή: με την ψήφο που ρίχνεις, είτε κερδίσεις είτε χάσεις, οφείλεις να παραχωρήσεις στον νικητή, δηλαδή στη δικαιωματική εξουσία, το δικαίωμα διακυβέρνησης. Αυτό είναι η ευθύνη στη συμφωνία που θα επικυρώσεις με την ψήφο που θα ρίξεις.

Τι σημαίνει η ισότητα με μια ψήφο;

Οι εκλογές δημιουργούν μια πλάνη στην πάλη των τάξεων. Οι εκλογές οικοδομούν την πλάνη της ισότητας μεταξύ ενός εργάτη που παίρνει μισθό 1.400 λίρες, ενός μηχανικού που παίρνει 14.000 λίρες και του αφεντικού που κερδίζει 140.000 λίρες από «ένα» μόνο προϊόν του μηχανικού και του εργάτη. Μετά απ’ αυτήν την πλάνη που διαρκεί μήνες και τελειώνει σε μια μέρα, στη διοίκηση της κοινωνίας, αυτοί που μετατράπηκαν σε ένα τίποτα, που πολτοποιήθηκαν, θα ζήσουν όλη την εκμετάλλευση της ηγεσίας που εξελέγη.

Στη διάρκεια της μακράς διακυβέρνηση του AKP, είναι φανερό ότι το σύστημα εργολαβίας που καλλιέργησε με τους νέους νόμους το εκμεταλλεύτηκε και το CHP στην τοπική διακυβέρνηση. Εδώ και περίπου 20 χρόνια σε όλες τις εκλογές που έχουν γίνει, οι θέσεις των δύο μεγαλύτερων κομμάτων ως προς τον ταξικό ανταγωνισμό είναι παρόμοιες. Όποιο κι αν είναι στην κυβέρνηση και την αντιπολίτευση δεν θα φέρει καμιά αλλαγή στην ταξική πάλη. Σε κάθε περίπτωση το αφεντικό που κερδίζει 140.000 λίρες θα έχει μεγαλύτερη επιρροή στη διακυβέρνηση και οι κεφαλαιούχοι θα είναι συνεχώς σε σχέση με τους κατόχους εξουσίας. Από την άλλη πλευρά, ο εργάτης που παίρνει 1.400 λίρες για το μόχθο του σε καμία περίπτωση δεν θα επηρεάζει τη διοίκηση. Η στιγμιαία ευχαρίστηση ότι «κι εγώ υπάρχω σ’ αυτήν την κοινωνία» που αρχίζει και τελειώνει με την ψήφο, βρίσκει τα όριά της στην καθημερινή κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα.

Τι σημαίνει καταρτισμένος (kalifiye) ψηφοφόρος;

Σημαίνει να είσαι στο τμήμα της κοινωνίας που έχει την πλειοψηφία. Για κάθε ομάδα που συμμετέχει στις εκλογές, το τμήμα που θα σχηματίσει την πλειοψηφία είναι η μάζα που θα καθορίσει το αποτέλεσμα των εκλογών. Τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτής της μάζας καθορίζουν τους άξονες της προεκλογικής προπαγάνδας. Σε μια κοινωνία που οι πλειοψηφία καθορίζεται από Τούρκους, σουνίτες, εθνικιστές, για το AKP [Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης] και το CHP [Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα] στόχος είναι να κερδίσουν αυτά τα τμήματα του πληθυσμού. Οι ψηφοφόροι που δεν περιλαμβάνονται στους καταρτισμένους ψηφοφόρους, δεν έχουν άλλη σημασία από το μικρό ποσοστό τους. Αυτό σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι που δεν ανήκουν στους καταρτισμένους, έχουν δευτερεύουσα σημασία στην προεκλογική προπαγάνδα. Επομένως η κοινωνική και οικονομική ταυτότητα των πολιτών καθορίζουν τη σημαντικότητά τους ως ψηφοφόρων.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ

Τι σημαίνει να είσαι αντιπολίτευση στις εκλογές;

Σημαίνει ότι στις προηγούμενες εκλογές δεν εκλέχτηκες και έχεις ελπίδα για τις επόμενες εκλογές.

Σε όλα τα εκλογικά συστήματα είναι απαραίτητη η συμμετοχή τουλάχιστον δύο ομάδων. Οι δυο αυτές ομάδες είναι αντίπαλες μέχρι την ημέρα των εκλογών που θα καθορίσει το νικητή και τον χαμένο. Παράλληλα με την ανάληψη εξουσίας από το νικητή, ο χαμένος γίνεται αντιπολίτευση.

Όπως σε όλα τα κοινοβουλευτικά συστήματα, το CHP, που αντιτίθεται σε όλες τις αποφάσεις του AKP, φέρνει στην επικαιρότητα τις ενέργειες της κυβέρνησης AKP και τις αρνητικές συνέπειες που έχουν αυτές για την κοινωνία και τη λειτουργία του κράτους. Από την άλλη πλευρά, αυτή η αποστολή της αντιπολίτευσης στο κοινοβούλιο διασφαλίζει την ύπαρξη μιας αντίστροφης προπαγάνδας στην εξουσία. Αυτή είναι η μόνη σχέση που έχει η αντιπολίτευση με τους ψηφοφόρους. Γιατί η συμφωνία με τους ψηφοφόρους που αρχίζει με μια ψήφο, τελειώνει με την ήττα των εκλογών.

Από την άλλη πλευρά, η εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση δεν θα έπρεπε να στέκεται απέναντι σε αυτούς που κερδίζουν τις εκλογές, αλλά απέναντι στον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό. Η εξωκοινοβουλευτική αντιπολίτευση είναι κομμάτι της πάλης των τάξεων στο πλαίσιο της μαρξιστικής-λενινιστικής ανάλυσης. Αγωνίζονται για την επανάσταση που θα ολοκληρωθεί με την εξουσία της εργατικής τάξης απέναντι στην αστική τάξη. Στο πλαίσιο της τακτικής του αγώνα θα μπορούσαν πρακτικά να πάρουν το μέρος της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης στις εκλογές. Ως κομμάτι του αγώνα, η επαναστατική αντιπολίτευση τονίζει την δυνατότητα οργάνωσης της κοινωνίας στη διάρκεια των εκλογών. Θεωρούν ότι μπορεί να υπάρξει όφελος από την πολιτικοποίηση των πολιτών με μια ψήφο στη διάρκεια των εκλογών. Τα μαρξιστικά-λενινιστικά ρεύματα, παρά τις διαφορές τους, υποστηρίζουν ότι χρησιμοποιούν τις εκλογές τακτικά.

Από την άλλη πλευρά, το HDP [Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών], εκτός από εκπροσώπηση του κουρδικού λαού στο κοινοβούλιο, συγκεντρώνοντας την επαναστατική αντιπολίτευση τη μετέτρεψε σε θεσμό. Το HDP αύξανε συνεχώς το ποσοστό του μέχρι τη συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές της 1ης Νοέμβρη. Ήδη κατάφερε, συγκεντρώνοντας το απαιτούμενο 10 τοις εκατό, να γίνει κοινοβουλευτικό κόμμα. Επιπλέον έχει διασφαλίσει το ποσοστό του σε συγκεκριμένες περιοχές, ενώ στις μητροπόλεις εξασφαλίζει περίπου το 10-11 τοις εκατό. Μόνο που η περίοδος κατά την οποία η Τουρκία αντιτάχθηκε στην εσωτερική και εξωτερική πολιτική του Κουρδικού Κινήματος, περίοδος που άρχισε στις 1 Νοέμβρη, κατέληξε στην απομάκρυνση του HDP από το κοινοβούλιο με παράνομες μεθόδους. Παρά την ασυλία των βουλευτών, ένας ένας [οι βουλευτές του HDP] συλλαμβάνονται και δικάζονται, πράγμα που δείχνει την ελευθερία των νομοθετών, δηλαδή του ίδιου του κράτους, να αλλάζει τους νόμους του κατά το δοκούν. Ως άλλο δείγμα αυτής της συνθήκης, στις δημοτικές εκλογές που έλαβαν χώρα μετά τις βουλευτικές εκλογές, οι δήμαρχοι του HDP που εκλέχτηκαν έχασαν τις θέσεις τους και αντικαταστάθηκαν από επιτρόπους. Σε παραλληλία με τις στρατηγικές της εξωτερικής και της εσωτερικής πολιτικής, η εκμηδένιση εκλεγμένων και εκλεκτόρων αποδεικνύει την πλάνη της διακυβέρνησης των αντιπροσωπευτικών δημοκρατιών.

Στις εκλογές της 7ης Ιουνίου, είδαμε όλοι μας πως μια καθολική εξεγερτική διαδικασία και οι δράσεις στους δρόμους περιορίστηκαν σιγά σιγά στις κάλπες. Και παρόλο που από το CHP και το Κόμμα Πατρίδα (Vatan Partisi) ήταν αναμενόμενη η επιθυμία να στριμωχτούν στις κάλπες οι κινητοποιήσεις, το περίεργο της υπόθεσης είναι πως το HDP προέτρεψε την κοινωνία όχι να βγει στους δρόμους αλλά να προσφύγει στην κάλπη. Κι ενώ συνεχίζονται τα κοινωνικά κινήματα στους δρόμους, χάνονται μέσα σε προεκλογικές καμπάνιες. Ακόμα και η απελευθέρωση του Κομπάνι στριμώχνεται σε προεκλογικές καμπάνιες. Αυτοί που έβγαιναν κάθε μέρα στους δρόμους όχι σαν κομμάτι κάποιας πολιτικής καμπάνιας αλλά για να δηλώσουν ότι «υπάρχουμε», τελικά επέστρεψαν στα σπίτια τους.

Το HDP, λέγοντας «ας δώσουμε ένα τέλος στη δικτατορία του AKP» ζητά την ψήφο αυτών που πολιτικοποιούνται κάθε μέρα με την αντίσταση κι όχι μία μέρα με την ψήφο. Οι προεκλογικές καμπάνιες, οι ψήφοι που δεν μπορούν να αλλάξουν το σύστημα και η αμετάβλητη δικτατορία του κράτους προπαγανδίζουν την απελπισία. Μήπως δεν κυκλοφορεί από στόμα σε στόμα η ρήση «δεν αλλάζει αυτό το σύστημα»; Αυτοί που στρίμωξαν την ελπίδα από το δρόμο στις κάλπες κι αυτοί που πιστεύουν ότι η ελπίδα βρίσκεται στην ψήφο σου, τώρα θέλουν να επαναλάβουν αυτήν την ψευδαίσθηση με μια ακόμη εκλογική αναμέτρηση. Η ψήφος δεν είναι ελπίδα, είναι η ψευδαίσθηση πολιτικοποίησης του ψηφοφόρου. Με τη σειρά τους, οι εκλογές δεν αποτελούν ελπίδα για τη δικαιοσύνη και ελευθερία, είναι η ψευδαίσθηση με την οποία εξουσιάζεται η κοινωνία.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Εκλογές σημαίνει ότι η εξουσία ή θα συνεχίσει ή θα πέσει. Κάθε κυβέρνηση θέλει να πάρει την έγκριση όλης της κοινωνίας κι αυτό γίνεται με τις εκλογές. Διανύουμε μια περίοδο ενός άκαιρου δημοψηφίσματος υπό την κυβέρνηση του AKP, το οποίο έχει κερδίσει τις εκλογές τη μια μετά την άλλη με σενάρια που επικαλούνται το φόβο. Αυτό το άκαιρο δημοψήφισμα, που δεν πραγματοποιείται δηλαδή σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, είναι οι εκλογές που αγαπάει το AKP. Διανύουμε ακόμα μια περίοδο εκλογών όπου το να έχεις την εξουσία σημαίνει ότι έχεις την πλειοψηφία, όπου η εξουσία θέτει μόνη της τους κανόνες και αναιρεί αυτούς που δεν θέλει. Αυτό το δημοψήφισμα είναι το τρίτο που πραγματοποιεί το AKP, και αν το κερδίσει κι αυτό θα παίξει ένα κρίσιμο ρόλο στην διαμόρφωση της κοινωνίας. Η πιο σημαντική λεπτομέρεια της εκλογικής στρατηγικής του AKP, πέρα απ’ το ότι θέλει να αυξήσει τον αριθμό των ψηφοφόρων του, είναι ότι θέλει να αυξήσει τον αριθμό των ψηφοφόρων που συμμετέχουν στις εκλογές. Παρόλο που η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να μην την ενδιαφέρει το τι νιώθουν και σκέφτονται όσοι την αντιπολιτεύονται, στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο. Επειδή ένα από τα πράγματα που φοβάται περισσότερο η κυβέρνηση είναι να μην πάρει την έγκριση της κοινωνίας. Η κυβέρνηση έχει πάρει έτσι κι αλλιώς την έγκριση όσων την ψηφίζουν. Για να πάρει και την έγκριση όσων την αντιμάχονται αρκεί να συμμετάσχουν στις εκλογές και οι αντιπολιτευόμενοι. Με τη συμμετοχή στις εκλογές των αντιπολιτευόμενων ψηφοφόρων οι εκλογές διασφαλίζουν τη νομιμότητα τους. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει κυβέρνηση αν αυτή δεν είναι νόμιμη. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους της κυβέρνησης είναι η χαμηλή εκλογική συμμετοχή. Ο φόβος του AKP είναι το έμμεσο ή άμεσο μποϊκοτάζ. Γι’ αυτό το λόγο το AKP φρόντισε να ενισχύσει την ένταση προκειμένου να αυξήσει τη συμμετοχή στις κάλπες. Κάνοντας τη δική του προπαγάνδα και κλιμακώνοντας την αντιπολίτευση με προβοκατόρικη ρητορική και ενέργειες, αυξάνει το χάσμα μεταξύ των ψηφοφόρων. Και όσο αυξάνεται αυτό το χάσμα αυξάνεται και η συμμετοχή στις κάλπες.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΕΜΑΣ, ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ

Το να μην συμμετάσχεις στις εκλογές σημαίνει ουδετερότητα;

Οι αναρχικοί, οι οποίοι δεν δέχονται τη σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου, πρέπει να απέχουν και από τις εκλογικές διαδικασίες που αποσκοπούν στην εξουσία της κοινωνίας. Αυτό δεν είναι ουδετερότητα, στηρίζουμε τον αγώνα για έναν κόσμο όπου δεν θα υπάρχει εξουσιαστής και εξουσιαζόμενος. Είναι ολοφάνερο ότι οι εκλογές δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ελεύθερης θέλησης. Αυτός που σκέφτεται ότι με την ελεύθερη θέληση ασκεί επιρροή και συμμετέχει στη διοίκηση της κοινωνίας, απομακρύνεται με αυτήν την ψευδαίσθηση από την πραγματικότητα της καθημερινότητας. Όλες αυτές οι αδικίες, οι συλλήψεις και η φτώχεια που βιώνουν οι άνθρωποι τους υποδουλώνουν.

Σ’ αυτό το άδικο και ανελεύθερο σύστημα που επικρατεί στον κόσμο δεν υπάρχει καμία κοινωνία της οποίας η διοίκηση να μην καθορίζεται από τις εκλογές. Οι επιλογές του ψηφοφόρου είναι προκαθορισμένες, και όποια κι αν είναι η επιλογή του υπάρχουν κάποιες βασικές αμετάβλητες αλήθειες:

1) Όσοι είναι υποχρεωμένοι να ζουν πουλώντας την εργασία και το χρόνο τους, δηλαδη οι καταπιεσμένοι, δεν έχουν καμία επιρροή στην εξουσία.

2) Στην πράξη για τους καταπιεσμένους δεν υπάρχει καμία διαφορά μετά τις εκλογές.

3) Υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ καπιταλιστών και κυβερνώντων.

4) Κάθε κοινωνία έχει κάποια χρονίζουσα εξουσία, καθώς και πιθανά κέντρα αντιπολίτευσης, όπως οικογένειες, φυλές, κόμματα με ιδεολογική βάση, θρησκευτικές κοινότητες και εθνικότητες. Στην Τουρκία, αυτό έχει διαμορφωθεί κάπως έτσι: Τούρκος Κούρδος, σουνίτης, αλεβίτης, κοσμικός, συντηρητικός.

5) Η κυβέρνηση είναι υπεύθυνη για τη ρύθμιση της σχέσης κράτους και εταιρειών. Αυτό το κάνει χρησιμοποιώντας τα εκτελεστικά και δικαστικά της όργανα, καθώς και τα όργανα επιβολής του νόμου, προκειμένου να διατηρήσει τη σταθερή σχέση καταπιεστή-καταπιεσμένου. Ποιος έχει δει στην Τουρκία ή σε κάποιο άλλο κράτος του κόσμου την εκλεγμένη κυβέρνηση  να προστατεύει τους καταπιεσμένους από τον καταπιεστή; Καμία κυβέρνηση συντηρητική, φιλελεύθερη ή ακόμα και σοσιαλιστική, δεν έχει ωφελήσει την καταπιεσμένη τάξη.

Οι αναρχικοί δεν δέχονται να ψηφίσουν – όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα της ψήφου τους – και μ’ αυτόν τον τρόπο να εγκρίνουν την εκλεγμένη κυβέρνηση. Οι αναρχικοί δεν μετατρέπουν την οργάνωση της κοινωνίας σε στρατηγική συμμετέχοντας σε προεκλογικές καμπάνιες όπως οι μαρξιστές-λενινιστές. Αυτοί που κατεβαίνουν στις εκλογές δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι όλες οι διεκδικήσεις του λαού για δικαιοσύνη και ελευθερία που περιλαμβάνονται στην προεκλογική τους ρητορική, θα πραγματοποιηθούν μόλις κερδίσουν τις εκλογές. Με το να είναι κάποιο άτομο, είτε ατομικά είτε μέσω κάποιας οργάνωσης, υποστηρικτής μιας προεκλογικής καμπάνιας, η οποία κατά μια έννοια περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα διεκδικήσεων, εξασφαλίζεται η εξάπλωση αυτής της ψευδαίσθησης. Το να θέλεις να μετατρέψεις την προεκλογική περίοδο σε ευκαιρία να επωφεληθείς, σημαίνει ότι στηρίζεις το εκλογικό σύστημα, δηλαδή αυτήν την ψευδαίσθηση. Οι αναρχικοί πρέπει να καλέσουν τα άτομα που απαρτίζουν την κοινωνία να απέχουν από τις εκλογές. Αυτό το κάλεσμα σημαίνει ότι δεν θα εναποθέσει το άτομο τη δική του θέληση και διεκδίκηση για έναν δίκαιο και ελεύθερο κόσμο στη θέληση ενός κόμματος ή προέδρου. Έτσι αυτό θα είναι η αρχή μιας πολιτικοποίησης που θα αφορά την κάθε μέρα και όχι μία μέρα μονάχα.

Επαναστατική Αναρχική Δράση (DAF)