ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Η’ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
Στις 19 Ιουλίου του 1936, οι σειρήνες των εργοστασίων στη Βαρκελώνη δεν ηχούν για την έναρξη της βάρδιας. Είναι το συμφωνημένο σινιάλο των επιτροπών εργοστασίων της Εθνικής Συνομοσπονδίας Εργασίας – CNT προς τις επιτροπές άμυνας. Ο στρατός των φασιστών, έχοντας προηγουμένως εξουδετερώσει την στρατιωτική φρουρά της καταλανικής κυβέρνησης (η οποία είχε αρνηθεί να δώσει οπλισμό στη CNT) εισβάλλει στην πόλη. Η CNT, η FAI και η Ελευθεριακή Νεολαία έχουν ήδη οργανώσει την κοινωνική και ταξική άμυνα, απαλλοτριώνοντας όπλα, τα οποία μοιράζονται στο οργανωμένο προλεταριάτο. Στήνονται οδοφράγματα, ενώ χάρις σε πληροφορίες που έχει η συλλέξει η CNT-FAI είναι γνωστό στους επαναστάτες το πότε θα επιτεθεί στην πόλη ο στρατός των φασιστών. Στα τρία χρόνια εμφυλίου πολέμου, οι μόνες νίκες των δημοκρατικών (η απελεύθερωση της Αραγονίας και της Τερουέλ) δείχνουν την αποφασιστική συνεισφορά των συνομοσπονδιακών πολιτοφυλακών.
Οι εργατικές και αγροτικές κομμούνες θα γίνουν πραγματικότητα, η CNT και η FAI θα κατορθώσουν αυτό που από εδώ και στο εξής δεν είναι ποτέ πια αδιανόητο. Η κοινωνική και ταξική χειραφέτηση, η κοινωνία των ομόσπονδων κοινοτήτων, ο κόσμος του ελευθεριακού κομμουνισμού, δεν είναι απλώς η ομορφότερη ιδέα, είναι μια πραγματικότητα που έζησε στην επαναστατημένη Ισπανία.
Σήμερα, 85 χρόνια μετά την Κοινωνική Επανάσταση στην Ισπανία, το χρεοκοπημένο πολιτικά, ιδεολογικά, αξιακά και οικονομικά καθεστώς, μην έχοντας πλέον να υποσχεθεί τίποτα άλλο πέρα από πολέμους, αποκλεισμούς και εξαθλίωση, θωρακίζεται απέναντι στην προοπτική της δυναμικής έκφρασης της γενικευμένης κοινωνικής δυσαρέσκειας, τόσο τοπικά όσο και διεθνώς. Είναι η περίοδος όπου τα κράτη και τα αφεντικά επιχειρούν με σφροδρότητα να επιβάλουν στην κοινωνική πλειοψηφία τις εξαγγελίες τους περί «τέλους της ιστορίας», πασχίζοντας να πείσουν με κάθε τρόπο πως δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική για τις ανθρώπινες κοινωνίες πέρα από αυτήν όπου, η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία θα είναι αναγκασμένη να ζει στιγματισμένη από την ανέχεια και τη φτώχεια, τις κακουχίες και τις αρρώστιες, τους πολέμους και τις καταστροφές. Η κρατική και καπιταλιστική μηχανή επιχειρεί την ολοένα και μεγαλύτερη όξυνση των ανισοτήτων, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης ενώ η φονική πανδημία του covid-19 λειτουργεί ως επιταχυντής της συστημικής κρίσης και χρησιμοποιείται για την επίταση της συνολικής επίθεσης στην κοινωνία και τις αντιστάσεις της.
Αυτή η γενικευμένη επίθεση των κυρίαρχων διεξάγεται με απώτερο στόχο τον πλήρη έλεγχο των ανθρώπινων κοινωνιών, την επιβολή της απόλυτης εξουσίας πάνω τους, τη λεηλασία του φυσικού κόσμου και των πλουτοπαραγωγικών πόρων. Από τη Συρία μέχρι τις ΗΠΑ, από την Ιστανμπούλ μέχρι τη Δυτική Ευρώπη και τη νότια Αμερική, τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά έχουν βάλει στο στόχαστρο τη συντριπτική πλειοψηφία των εκμεταλλευόμενων και καταπιεζόμενων, προοικονομώντας ολοένα και περισσότερη καταστολή, λεηλασία και θάνατο.
Απέναντι, λοιπόν, στην παγκόσμια κρατική και καπιταλιστική επίθεση, η οποία στοχεύει την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, ξεπηδούν οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις των από τα κάτω σε κάθε γωνιά της γης, δημιουργώντας συνεχή αναχώματα στην επέλαση της κυριαρχίας. Από τις διαδηλώσεις, τις αυτοοργανομένες και αδιαμεσολάβητες μορφές αγώνα, τις απεργίες, τις καταλήψεις και τις συγκρούσεις με τις κατασταλτικές δυνάμεις των απανταχού πολιτικών και οικονομικών αφεντικών μέχρι τις εξεγέρσεις που ξεσπούν ως ένα μήνυμα διαρκούς αντίστασης και τις Επαναστάσεις που συνεχίζουν να υπενθυμίζουν πως κανένα τέλος της Ιστορίας δεν έχει επέλθει, πως η οικοδόμηση μιας άλλης κοινωνίας, όπου δεν θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, είναι εφικτή.
Και είναι οι αγώνες αυτοί, που δημιουργούν ένα ψηφιδωτό αντιστάσεων στον χάρτη, που ενώνουν το νήμα μέσα στο χρόνο της ιδέας της κοινωνικής χειραφέτησης και προετοιμάζουν το έδαφος για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση.
Αλληλεγγύη στους ζαπατίστας και τις ιθαγενικές κοινότητες στην Τσιάπας, που ύστερα από την εξέγερση του 1994 συνεχίζουν να χτίζουν την αυτονομία τους, δεχόμενοι τις συνεχείς κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις, όπως η δολοφονία με μια σφαίρα στο κεφάλι από παραστρατιωτικούς που συνδέονται με τις ναρκομαφίες του Σιμόν Πέδρο Πέρες Λόπες, μέλος του Εθνικού Ιθαγενικού Κονγκρέσου (CNI) και μέλος της οργάνωσης Las Abejas του Ακτεάλ.
Αλληλεγγύη σε όσους αγωνίζονται στη Χιλή, στους πολιτικούς κρατούμενους της εξέγερσης και στις ιθαγενικές κοινότητες των Μαπούτσε, οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στην υφαρπαγή των εδαφών τους και βρίσκονται διαρκώς αντιμέτωποι με την κατασταλτική βία του χιλιανού κράτους, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την δολοφονία του 29χρονού αγωνιστή Μαπούτσε, Πάμπλο Μαρτσάντ, από τους Καραμπινέρος της Χιλής στην πόλη Καράουε στις 10 Ιούλη.
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους λαούς της Κολομβίας, που βρίσκονται από τις από τις 28 Απρίλη μέχρι και σήμερα στους δρόμους δίνοντας συνεχείς και αδιάκοπες μάχες, παρά τη δολοφονική κρατική βία, τα βασανιστήρια, τις συλλήψεις, τους πυροβολισμούς, και τους βιασμούς διαδηλωτριών.
Αλληλεγγύη στη μαχόμενη Παλαιστίνη ενάντια στο ρατσιστικό κράτος του Ισραήλ και στο σύγχρονο απαρτχάιντ που έχει επιβληθεί με τις βίαιες επιθέσεις των κρατικών κατασταλτικών δυνάμεων εναντίον των Παλαιστινίων, τις επιχειρήσεις εκδίωξής τους από τα εδάφη τους, το εμπάργκο στη Γάζα, το τείχος που έχει χτιστεί περιμετρικά της, την καταστολή που επιβάλλεται από τις ίδιες τις αρχές που κυβερνούν τα Παλαιστινιακά εδάφη, τις ελλείψεις σε βασικά αγαθά και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τα στρατιωτικά φυλάκια, τις συλλήψεις, τους βασανισμούς, τις δολοφονίες από ελεύθερους σκοπευτές και τους βομβαρδισμούς.
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους της Μιανμάρ ενάντια στο στρατιωτικό πραξικόπημα της 1ης Φλεβάρη, η αντίσταση των οποίων όλο το προηγούμενο διάστημα, παρά το οτι μετράει εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες και φυλακισμένους, εκφράστηκε με απεργίες και διαδηλώσεις, με την μαχητική στάση των πολιτοφυλακών που έχουν δημιουργηθεί για την αυτοάμυνα των καταπιεσμένων και με την παρουσία αναρχικών στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών συγκρούσεων.
Αλληλεγγύη στους αναρχικούς που δέχονται την καταστολή εξαιτίας της συμμετοχής τους σε αγωνιστικά κινήματα στην Λευκορωσία, την Ελλάδα, τη Μιανμάρ, τη Χιλή, την Κολομβία, τη Βενεζουέλα, την Κούβα και σε πολλές άλλες χώρες στον πλανήτη.
Αλληλεγγύη στη Ροτζάβα, με τον επαναστατημένο λαό της να έχει ως πρόταγμα τον δημοκρατικό συνομοσπονδισμό, και όχι τη συγκρότηση ενός ακόμα έθνους κράτους, που θα αντικαταστήσει την προηγούμενη καταπίεση με μια νέα, την ίδια μέρα 76 χρόνια μετά το ξέσπασμα της ισπανικής επανάστασης. Αλλά έχοντας στον πυρήνα του την οικολογία και την γυναικεία χειραφέτηση και φέρνοντας μία πολυπολιτισμική ταυτότητα, συνενώνει Κούρδους, Άραβες, Ασύριους και άλλες πληθυσμιακές ομάδες, χτίζει δομές κοινωνικής οργάνωσης και αυτοάμυνας απέναντι στις κρατικές, καπιταλιστικές και φασιστικές επιθέσεις, αντιστέκεται στις συνεχείς πολεμικές επιχειρήσεις και τις στρατιωτικές εισβολές του τουρκικού κράτους.
Αλληλεγγύη στους αυτόχθονες λαούς της αμερικανικής ηπείρου, που αν και δεκαετίες διώκονται, καταστέλλονται, φυλακίζονται και δολοφονούνται, συνεχίζουν να αγωνίζονται ενάντια στην υφαρπαγή των εδαφών τους από τα κράτη και την παραχώρησή τους στο μεγάλο κεφάλαιο για την εκμετάλλευσή τους, από την Βόρεια Αμερική και τον Καναδά, μέχρι το Μεξικό, τη Βραζιλία, την Αργεντινή και τη Χιλή.
ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΘΑ ΗΤΤΗΘΟΥΝ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση – Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων (ΑΠΟ/ΟΣ -Ελλάδα) • Επαναστατική Αναρχική Ομοσπονδία (DAF- Τουρκία) • Ιταλική Αναρχική Ομοσπονδία (FAI/CRInt– Ιταλία)