ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗ ΜΑΧΟΜΕΝΗ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

« Το όνομά μου είναι Ιμπραχίμ Αμπού Τουράγια, και με εκτέλεσε ένας ελεύθερος σκοπευτής του Ισραηλινού στρατού στις 15 Δεκεμβρίου, γιατί αν και έχασα τα πόδια μου σε επίθεσή τους προ δεκαετίας, δεν έχασα ποτέ του κουράγιο να διαδηλώνω ακόμα και με το αναπηρικό μου καροτσάκι.»

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!

Στις αρχές Δεκεμβρίου ο πρόεδρος των Η.Π.Α. ανακηρύσσει την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα του Ισραηλινού κράτους, δηλώνοντας ταυτόχρονα πως το Ισραήλ είναι μία από τις πιο «επιτυχημένες δημοκρατίες στον κόσμο».  Η ανατολική Ιερουσαλήμ τελεί υπό Ισραηλινή στρατιωτική κατοχή έπειτα από τον «πόλεμο των 6 ημερών» το 1967 και η διακήρυξη του προέδρου των Η.Π.Α. αποτελεί καταφανή πρόκληση η οποία επιχειρεί να ακυρώσει την αναγνώριση της Ανατολικής Ιερουσαλήμ ως κατεχόμενου εδάφους καθώς και να επικυρώσει την εδώ και δεκαετίες έμπρακτη αμφισβήτηση του «διεθνούς χαρακτήρα» της πόλης από το κράτος του Ισραήλ.

Είναι συνέχεια ενός σχεδίου που πρακτικά αποσκοπεί στην εκδίωξη των Παλαιστινίων από μία περιοχή με τεράστιο συμβολικό εκτόπισμα για τους ίδιους -όπως και για τους λαούς όλης της περιοχής. Αυτό το σχέδιο εφαρμόζεται σε διάρκεια μέσω της αφειδούς χρηματοδότησης από την πλευρά του Ισραηλινού κράτους εποικισμών και εξαγοράς μεγάλων εκτάσεων στην ανατολική πλευρά της πόλης, την ίδια στιγμή που θέτει διαρκή εμπόδια στους Παλαιστίνιους μέσω της επιβολής ενός καθεστώτος διαμονής «υπό αίρεση» για ανθρώπους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί όπως οι πρόγονοί τους. Ένα σύγχρονο Απαρτχάιντ που έχει επιβάλει μία από τις «πιο επιτυχημένες δημοκρατίες στον κόσμο», ένα κράτους που αποτελεί πρότυπο στρατιωτικοποίησης και επιβολής, μια μηχανή θανάτου που επιτίθεται στους Παλαιστίνιους εδώ και δεκαετίες προκειμένου να τους καθυποτάξει ώστε να αποδεχθούν την στρατιωτική κατοχή στην οποία αντιστέκονται με τεράστια αυταπάρνηση.

Το εμπάργκο στη Γάζα και το τείχος που έχει χτιστεί περιμετρικά της που οδηγούν σε τεράστιες ελλείψεις σε τρόφιμα και φάρμακα, η απαγόρευση στις μετακινήσεις και τα στρατιωτικά φυλάκια ελέγχου, το ξεχέρσωμα χωραφιών, το γκρέμισμα σπιτιών, οι συλλήψεις παιδιών, οι αθρόες φυλακίσεις, οι δολοφονίες από ελεύθερους σκοπευτές, οι βομβαρδισμοί, δεν είναι εικόνες από την μελλοντική δυστοπία  που επιφυλάσσει ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός, η αποχαλινωμένη δικτατορία του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι η πραγματικότητα που επιβάλλει ήδη στην Παλαιστίνη, όπου η διακυβέρνηση μέσω της κανονικοποίησης του τρόμου αρθρώνεται μεθοδικά και σταθερά σε βάρος εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι από αυτή τη σκοπιά το Ισραηλινό κράτος αποτελεί πραγματικά ένα κράτος-υπόδειγμα για τις δυτικές δημοκρατίες, μια πρωτοπορία του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, καθώς εφαρμόζει γενικευμένα στο έδαφός του συνθήκες ελέγχου και καταπίεσης που εμπεριέχονται στην κατευθυντήρια κίνηση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Ταυτόχρονα, σε ό,τι αφορά τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις του δυτικού μπλοκ εξουσίας του οποίου κινητήρια δύναμη είναι το κράτος των Η.Π.Α., το Ισραηλινό κράτος αποτελεί έναν σταθερό σύμμαχο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Μια περιοχή την οποία προκειμένου να ελέγχει προχωρά σε αποσάθρωση της κοινωνική ζωής, πριμοδοτώντας θεοκρατικές δικτατορίες όπως αυτή της Σαουδικής Αραβίας, δημιουργώντας φεουδαλικές ζώνες επιρροής, επιβάλλοντας το δίκαιο του επεκτατικού πολέμου. Η ανακήρυξη της Ιερουσαλήμ σε πρωτεύουσα του Ισραήλ είναι ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Προς το Τουρκικό κράτος του οποίου οι επεκτατικές διαθέσεις και η επιδίωξή του για αναβάθμιση της ισχύος του στην περιφέρεια της Ανατολικής Μεσογείου περνάει μέσα από κινήσεις «υψηλού ρίσκου», που λειτουργούν ως απρόβλεπτος παράγοντας. Προς το κράτος του Ιράν -παραδοσιακό αντίπαλο του Ισραηλινού κράτους στην περιοχή- το οποίο βρίσκεται σε διαρκή οικονομική ανάπτυξη έπειτα από την άρση των κυρώσεων το 2015, κυρώσεις τις οποίες ο νέος πρόεδρος των Η.Π.Α. υπαινίσσεται ότι μπορεί να επαναφέρει. Είναι επίσης ένα μήνυμα ισχύος προς το σύνολο της διεθνούς «κοινότητας», την αρένα των κρατών και των διακρατικών μπλοκ εξουσίας, καθώς η «αναγνώριση» αποτελεί προφανή παραβίαση των αποφάσεων του Ο.Η.Ε για την στρατιωτική κατοχή της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.  Παραβίαση στην οποία δεν προβαίνει κάποιο κράτος-παρίας αλλά για ακόμα μία φορά η ηγέτιδα δύναμη του παγκόσμιου εξουσιαστικού συστήματος, διακηρύσσοντας εμφατικά πως στον κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού, υπάρχει ένα και μόνο «δίκαιο». Αυτό του ισχυρού που δια της βίας επιβάλλεται στους αδύναμους.

Σε αυτή την εξουσιαστική αρένα, ο λαός της Παλαιστίνης είναι μία εκκρεμότητα που πρέπει να διευθετηθεί, ένας πληθυσμός που αγωνίζεται για να μπορεί απλώς να υπάρχει. Κι ο ισραηλινός λαός είναι αξία χρήσης, μια κοινωνία που πρέπει να βρίσκεται αιωνίως σε πόλεμο και να στρατιωτικοποιείται ταυτιζόμενη με το κράτος. Οι αιώνες συνύπαρξης διαφορετικών εθνικών και θρησκευτικών ομάδων στην περιοχή πρέπει να σβήσουν μέσα σε ένα πόλεμο αλληλοεξόντωσης, όπου αδιαμφισβήτητα τον ρόλο του ισχυρού που επιβάλλεται με κάθε μέσο, τον έχει το κράτος του Ισραήλ.

Η αντίσταση του λαού της Παλαιστίνης στη στρατιωτική κατοχή, είναι ένα διαρκές αγκάθι στους διαχρονικούς σχεδιασμούς των παγκόσμιων εξουσιαστών. Οι φτωχοί και αποκλεισμένοι από τα στοιχειώδη Παλαιστίνιοι παρά τις εξοντωτικές πολιτικές που ασκούνται σε βάρος τους δεν παραδίδονται, μάχονται για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους. Αυτά τα στοιχεία του αγώνα τους θέλουμε να αναδείξουμε ως αναρχικοί, τη δυνατότητα του κατακτημένου να αντεπιτίθεται στον πανίσχυρο κατακτητή, την ικανότητα του φτωχού και του αποκλεισμένου να εξεγείρεται κάτω κι από τις πιο βάρβαρες συνθήκες.  Η διεθνής αλληλεγγύη θέλουμε να δημιουργήσει ρήγματα στο εσωτερικό των επιτιθέμενων κυρίαρχων φέρνοντας στο προσκήνιο τη δική μας ιστορία, την ιστορία των αγώνων των από τα κάτω που κόντρα σε όλους τους καιρούς, δημιουργούν τη ζώσα πραγματικότητα της ελευθερίας και της αλληλεγγύης, αποτελώντας το μόνο πραγματικό ανάχωμα στην επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Αναρχικές Συλλογικότητες «Όμικρον72» και «Κύκλος της Φωτιάς»
– μέλη της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης