ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Το βράδυ της 5ης Μαΐου, στην πλατεία Αγίου Ιωάννου, στην Αγία Παρασκευή, αστυνομικές δυνάμεις επιτέθηκαν και με χρήση δακρυγόνων επιχείρησαν να αδειάσουν την πλατεία. Τρεις μέρες μετά η αστυνομία επιτίθεται στην πλατεία Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη. Ξαφνικά και χωρίς καμία προειδοποίηση σβήνουν τα φώτα στην πλατεία και δυνάμεις των ΜΑΤ κάνοντας χρήση δακρυγόνων, κρότου λάμψης και με τυφλή βία επιχειρούν να διώξουν τον κόσμο από την πλατεία. Βρισκόμαστε τις πρώτες μόλις μέρες μετά την άρση των μέτρων απαγόρευσης κυκλοφορίας, όπου επιχειρείται το σταδιακό άνοιγμα της αγοράς, με σκοπό να εκκινήσει εκ νέου η οικονομία. Η πρόθεση αυτή βέβαια φαίνεται να αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Από τους χιλιάδες εργαζόμενους στη μαύρη εργασία και την επισφάλεια στους απολυμένους της πανδημίας μέχρι τα εξαντλητικά ωράρια των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ και στις υπηρεσίες ντελίβερι, φαίνεται ότι το βάρος της πανδημίας και τις συνέπειες αυτής σηκώνει η κοινωνική και ταξική βάση. Επιπλέον, οι χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στοιβαγμένοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι εκδικητικές μεταγωγές και η άρνηση της κυβέρνησης για αποσυμφόρηση των φυλακών και των ψυχιατρείων δείχνουν ότι δεν είναι η ζωή και η υγεία που έχουν αξία για το κράτος. Τουναντίον, κύριος σκοπός της κρατικής διαχείρισης είναι η διαφύλαξη της κυριαρχίας του και των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων αυτού και των ελίτ.
Η μεταβατική περίοδος την οποία διανύουμε τώρα, δεν είναι παρά ένας πρώτος γύρος ανίχνευσης της νέας πραγματικότητας στον οποίο το κράτος επιχειρεί να επιβάλει τα χαρακτηριστικά διαχείρισης που θα του επιτρέψουν να κατευθύνει την πολιτική του την επόμενη μέρα, η οποία ως πυρήνα της έχει τη συντονισμένη επίθεση στις πληβειακές μάζες, ώστε την κρίση της πανδημίας να την πληρώσουν για άλλη μια φορά οι αδύναμοι. Στις πλατείες λοιπόν και στην καταστολή του κόσμου που συχνάζει εκεί, δεν κρύβεται παρά μόνο η επιδίωξη του κράτους να ελέγξει και να εκφοβίσει τα κομμάτια του κόσμου που πάντα βρισκόταν απέναντί του και η συγκέντρωση τους μπορεί δυνητικά να δημιουργήσει τριγμούς και προβλήματα. Οι κατασταλτικές δυνάμεις στους δρόμους αναδεικνύουν ότι σκοπός της κρατικής διαχείρισης είναι η διαφύλαξη της κυριαρχίας του σε χώρους στους οποίους δεν αναπτύσσονται οικονομικές δραστηριότητες και στους οποίους μπορούν να παραχθούν προϋποθέσεις συλλογικής αντίδρασης.
Το σημαντικό σημείο που διακυβεύεται σε αυτήν την αντιπαράθεση με την κρατική προσταγή της καταστολής είναι η διαφύλαξη ενός δρόμου όπου θα αρχίζουν να βαδίζουν άμεσα οι μαζικές κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις. Για να κατορθώσει το κοινωνικό κίνημα να συσπειρώσει τις απαραίτητες δυνάμεις για μια νικηφόρα μάχη απέναντι στο κράτος και τα αφεντικά θα πρέπει ενόσω καθιστά σαφές ότι δεν αντιπαλεύει τις συνέπειες της πανδημίας από κοινού με το κράτος την αστυνομία και τους ιδιοκτήτες, ταυτόχρονα διαθέτει εκείνο το επίπεδο συνείδησης ώστε να μπορεί να εφαρμόσει επιτυχημένα τα μέτρα κοινωνικής αυτοπροστασίας. Ειδικά τη συγκεκριμένη περίοδο, η τήρηση από τον κόσμο του αγώνα των μέτρων αυτοπροστασίας αποτελεί μια απαραίτητη πολιτική συμπερίληψης όλων των ανθρώπων που βρίσκονται σε ευάλωτη κατάσταση απέναντι στην πανδημία και σε ακόμα δυσμενέστερη θέση λόγω των πολιτικών εξαίρεσης του κράτους και της ταξικής επίθεσης των αφεντικών. Θέλουμε να δώσουμε όλοι μαζί τους αγώνες.
Η προστασία από τον ιό, πρέπει να τονίσουμε ξανά, δεν ξεκινάει από το κράτος. Αντίθετα η διάλυση του ΕΣΥ και της δημόσιας υγείας δείχνουν τη σημασία που δίνει το κράτος στη ζωή των ανθρώπων. Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα και στην τροφοδοσία, όσοι έδωσαν και δίνουν μάχη με τον ιό είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στην υπεράσπιση της κοινωνίας. Κι όμως είναι το κράτος που θέλει να εμφανίζεται ως ο εκφραστής των κοινωνικών συμφερόντων, μόνο και μόνο γιατί εξαναγκάζεται κατά περιπτώσεις σε στοιχειώδη περιστολή της οικονομικής δραστηριότητας, θωρακιζόμενο ταυτόχρονα κατασταλτικά προκειμένου να αποφύγει την ίδια του την αμφισβήτηση.
Τέλος, τα νομοσχέδια που πέρασαν εν μέσω πανδημίας δείχνουν ότι το μοναδικό ζητούμενο για την εξουσία είναι να συνεχίσει την επιβολή της και να γιγαντώσει την εκμετάλλευση. Όταν αυτοί ανοίγουν το δρόμο στο κεφάλαιο, ώστε να αναπτύξει νέα πεδία κερδοφορίας, λεηλατώντας τη φύση, δημιουργώντας παιδεία για λίγους, ενισχύοντας παράλληλα την επιτήρηση και την πειθάρχηση, αφαιρώντας βασικές διεκδικήσεις για μετανάστες, όπως έκαναν μέσω των νομοσχεδίων για τη φύση, την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, και το αντι-προσφυγικό νομοσχέδιο, οι από τα κάτω οφείλουν άμεσα να πάρουν θέση στον δρόμο του αγώνα.
Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που επιφυλάσσουν για όλους τους καταπιεσμένους οι ισχυροί αυτού του κόσμου, προτάσσουμε την αλληλεγγύη, την κοινωνική αλληλοβοήθεια και την οργάνωση όλων από τα κάτω για τη διεκδίκηση όσων μας ανήκουν. Συνεχίζουμε τον αγώνα για την ανατροπή του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης ελευθερίας και δικαιοσύνης.
ΜΟΝΟ Ο ΛΑΟΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΛΑΟ
Συλλογικότητα για τον Κοινωνικό Αναρχισμό Μαύρο & Κόκκινο
μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων