ΕΝΑΝΤΙΑ

ΣΤΟΥΣ ΜΥΘΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ που παρουσιάζουν τους αγώνες για τη γυναικεία χειραφέτηση ως αίτημα συνδιαχείρισης της κρατικής, καπιταλιστικής και πατριαρχικής βαρβαρότητας, για να αποσιωπήσουν την ιστορία αιματηρών αγώνων, απεργιών και εξεγέρσεων γυναικών από τα κάτω.

ΣΤΗΝ ΤΑΞΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ σε βάρος των εργαζόμενων, άνεργων και φτωχών γυναικών (τη μαύρη εργασία, τη μισθολογική ανισότητα, τις απολύσεις εγκύων, τις σεξιστικές παρενοχλήσεις, την υποτίμηση και τη δίωξη των μεταναστριών εργατριών

ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ και τη στοχοποίηση των αγωνιζόμενων γυναικών, τις σεξιστικές επιθέσεις της αστυνομίας με ξεγυμνώματα, ξυλοδαρμούς και εικονικούς βιασμούς σε βάρος διαδηλωτών και διαδηλωτριών.

ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Στον εγκλεισμό γυναικών, αντρών και παιδιών σε απάνθρωπες συνθήκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης όπως στη Μόρια ή στα κρατητήρια της Πέτρου Ράλλη, στην απαγόρευση μετακίνησης και την παρανομοποίηση που οδηγούν στο θάνατο, στις εκκενώσεις των καταλήψεων προσφύγων και μεταναστών και στον αποκλεισμό τους από την πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση.

ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ που τροφοδοτείται και νομιμοποιείται από τους θεσμούς με στόχο τον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων, με την προώθηση του ρατσισμού και του σεξισμού, με τη στοχοποίηση όσων θεωρούνται «αδύναμοι» στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, τις δολοφονίες και τους βιασμούς γυναικών, όπως με τον μαρτυρικό θάνατο της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο.

ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ που θέλουν τους καταπιεσμένους να αλληλοσπαράσσονται στο βωμό των συμφερόντων των αφεντικών  και τα γυναικεία σώματα μηχανές αναπαραγωγής υπηκόων για το έθνος.

EΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΟΡΙΑ ΩΣ ΤΗ ΡΟΤΖΑΒΑ, ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΞΙΚΟ ΩΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ 8 ΜΑΡΤΗ

ΑΘΗΝΑ: 12μ., ΠΛ. ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: 11π.μ., ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΠΑΤΡΑ: 12μ., ΠΛ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ

ομάδα ενάντια στην πατριαρχία-

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

_______________________________________________

8 Μάρτη – Ημέρα Αντίστασης και Αγώνα

Πίσω από τους βολικούς για την κυριαρχία µύθους, που διαστρεβλώνουν την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης παρουσιάζοντάς την ως αίτηµα “ισότητας” στη διαχείριση της εξουσίας, κρύβεται η ιστορία αιματηρών, μαχητικών αγώνων και εξεγέρσεων γυναικών από τα κάτω. Οι ρίζες της 8ης Μάρτη, ως ημέρας μνήμης των γυναικείων αγώνων και αντιστάσεων, βρίσκονται στις κινητοποιήσεις και τις απεργίες μεταναστριών εργατριών που ξέσπασαν στον κλάδο της κλωστοϋφαντουργίας στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ού αιώνα. Αγώνες ριζοσπαστικοί και μαχητικοί, που ξεσπούσαν μέσα από τους κόλπους του πιο άγρια εκµεταλλευόµενου κοµµατιού της κοινωνίας, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια εργασίας, αξιοπρεπή μεροκάματα, ίση αντιμετώπιση με τους άντρες εργαζόμενους, τη συμμετοχή τους στα σωματεία και σεβασμό στο χώρο εργασίας.

Διανύοντας μία περίοδο όπου το κράτος και τα αφεντικά επιτίθενται με όλο και μεγαλύτερη σφοδρότητα στην κοινωνία, στη φύση, στον κόσμο της εργασίας, οι αγώνες του παρελθόντος αποτελούν έμπνευση και πηγή δύναμης για τους αγώνες του παρόντος, για την υπεράσπιση όσων έχουν κατακτηθεί στο χθες, για το στήσιμο των αναχωμάτων στην κρατική και καπιταλιστική επέλαση στο σήμερα, για την ανατροπή του κόσμου της εξουσίας τώρα, αύριο και για πάντα. Κομμάτι αυτών είναι και οι γυναικείοι ταξικοί αγώνες που στρέφονται ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις στους χώρους εργασίας, ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση σε βάρος εργαζόμενων, άνεργων και φτωχών γυναικών, με τη μαύρη εργασία, τις μισθολογικές ανισότητες, τις απολύσεις εγκύων, τις σεξιστικές παρενοχλήσεις, την υποτίμηση και δίωξη των μεταναστριών εργατριών, συνθήκη που εξώθησε στον θάνατο τη Γκαϊανέ Κασαρτζιάν, μετανάστρια από την Αρμενία, όταν πήδηξε από το παράθυρο του νοσοκομείου, κατά τη διάρκεια της βάρδιας της ως αποκλειστική νοσοκόμα στο Νοσοκομείο της Νίκαιας, προσπαθώντας να διαφύγει τη σύλληψη για παράνομη εργασία και άρα την απέλασή της.

Μέσα στις συνθήκες προϊούσας αποσύνθεσής του, το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται αναδεικνύοντας την ωμή βαρβαρότητα που πάντοτε το χαρακτήριζε, εντείνοντας την καταστολή και προωθώντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό με στόχο αφενός τον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων και την εξόντωση των πιο αδύναμων κομματιών στην ταξική και κοινωνική ιεραρχία, όπως καταδεικνύει το λιντσάρισμα και η δολοφονία του οροθετικού ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας Ζακ Κωστόπουλου/Zackie Oh, και αφετέρου την εξουδετέρωση των αντιστεκόμενων γυναικών και αντρών. Η έμφυλη βία έχει απογειωθεί σε συνθήκες κρίσης του συστήματος, κάτι που αναδεικνύεται μέσα από τους βιασμούς και τις δολοφονίες γυναικών, όπως με τον μαρτυρικό θάνατο της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο. Γιατί η πατριαρχική σεξιστική βία δεν είναι ένα φαινόμενο που πηγάζει αυθόρμητα, αλλά προωθείται, ασκείται και νομιμοποιείται θεσμικά. Οι βιασμοί, οι δολοφονίες, η κακοποίηση γυναικών, το trafficking, η δικαίωσή τους από τη δικαστική εξουσία και η ενοχοποίηση των «θυμάτων» είναι κομμάτι του κοινωνικού κανιβαλισμού, κομμάτι της κυριαρχίας και της διαίρεσης του κοινωνικού σώματος.

Ανεξάρτητα από το εκάστοτε προσωπείο της εξουσίας, η πατριαρχική βία συνιστά διαχρονικά συστατικό στοιχείο του κρατικού καπιταλιστικού συστήματος και ως τέτοιο επιστρατεύεται από τους μηχανισμούς καταστολής για να πειθαρχήσουν και να συμμορφώσουν μεταξύ άλλων όσες γυναίκες επέλεξαν και ως τέτοιες να αντισταθούν στην βαρβαρότητα της εξουσίας.

 Ακόμα ένας τρόπος με τον οποίο το εξουσιαστικό πατριαρχικό καπιταλιστικό σύστημα επιτίθεται στοχεύοντας στον κατακερματισμό του σώματος των καταπιεσμένων είναι η διάχυση της μισαλλοδοξίας, του εθνικισμού και του φασισμού με στόχο την καθυπόταξη του «εσωτερικού εχθρού» κραδαίνοντας την απειλή εξωτερικών κινδύνων και προτάσσοντας την φαντασιακή κοινότητα εθνικών συμφερόντων κυρίαρχων και κυριαρχούμενων στη θέση της πραγματικής κοινότητας διεθνιστικών συμφερόντων της τάξης των εκμεταλλευόμενων, γυναικών και ανδρών. Στο όνομα της υπεράσπισης του γνωστού φασιστικού τριπτύχου «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», ανασύρονται από το χρονοντούλαπο της ιστορίας απόψεις περί απαγόρευσης των εκτρώσεων που αναιρούν το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοδιάθεση των σωμάτων τους και μετατρέπουν τη μητρότητα από επιλογή σε «ιερό καθήκον».  Για τις γυναίκες των πληβειακών στρωμάτων, η εθνικιστική αφήγηση επιφυλάσσει τα χειρότερα: πίσω από τον καθαγιασμό του ρόλου της γυναίκας ως σεμνής και αφοσιωμένης μητέρας κρύβεται η θλιβερή πραγματικότητα της μετατροπής της σε φορέα γέννησης και ανατροφής ζωών που προορίζονται να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα του κρατικού και καπιταλιστικού μηχανισμού.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία (η οποία σαφώς προϋπήρχε του καπιταλισμού, αλλά εδραιώθηκε -κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο- μαζί με την εγκαθίδρυση του θεσμού της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους), αυτός ο αγώνας δεν μπορεί να έχει καμιά απελευθερωτική προοπτική παρά μόνο εάν συνδέεται με τον ευρύτερο αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση, για τη δημιουργία ενός κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας που θα χωρά πολλούς κόσμους.

Εμείς, ως αναρχικές, θεωρούμε πως η υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης είναι και θα είναι πάντα κομμάτι του αγώνα από τα κάτω ενάντια σε κάθε μορφή ταπείνωσης, ανισότητας και εξουσίας. Απέναντι σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, προτάσσουμε την οργανωμένη και συγκροτημένη παρουσία στο δρόμο, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας. Στην κρατική, καπιταλιστική και πατριαρχική βαρβαρότητα, αντιτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των αγωνιζόμενων γυναικών, την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, την οργανωμένη ταξική αντεπίθεση των εκμεταλλευόμενων γυναικών και ανδρών.

Η φλόγα της αντίστασης από την οποία «γεννήθηκε» η 8η Μάρτη παραμένει ζωντανή και θεριεύει μέσα στους αγώνες των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων που ξεσπούν καθημερινά ανά τον κόσμο, με τις γυναίκες να συμμετέχουν στην πρώτη γραμμή. Γυναίκες, που παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες που ορθώνονται μπροστά τους, δεν σκύβουν το κεφάλι στην εξουσία του κρατικού, καπιταλιστικού και πατριαρχικού συστήματος. Εκείνες που δεν σταματούν να αγωνίζονται ενάντια στην εκμετάλλευση, την καταπίεση, την εξαθλίωση και τις έμφυλες διακρίσεις.

Χαιρετίζουµε τους αγώνες των γυναικών σε όλη τη γη: από την Τσιάπας και τη Χιλή ως τη Ροτζάβα και την Τουρκία, από τη Μόρια και την Πέτρου Ράλλη ως τα Εξάρχεια. Για την ανατροπή του κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αξιοπρέπειας, ελευθερίας,  για την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

Από την Χιλή μέχρι την Τουρκία, Αγώνες Γυναικών για την Ελευθερία

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΕΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΠΟΥ ΕΞΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ

Ομάδα ενάντια στην πατριαρχία

– Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων