Την Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου, ο Ζακ Κωστόπουλος καταφεύγει και έπειτα εγκλωβίζεται στο μαγαζί του κλεπταποδόχου Ε. Δημόπουλου Di Angelo στο κέντρο της Αθήνας, στην Ομόνοια. Στην απέλπιδα προσπάθειά του να απεγκλωβιστεί, και ενώ είναι εμφανώς σε άσχημη φυσική κατάσταση – τόσο τη στιγμή που βρίσκεται ανάμεσα στα σπασμένα γυαλιά της βιτρίνας του μαγαζιού, αλλά και αφού καταφέρνει να βγει έξω αιμόφυρτος- δέχεται απανωτά δολοφονικά χτυπήματα στο κεφάλι από τον ιδιοκτήτη του Di Angelo και από ιδιοκτήτη παρακείμενου καταστήματος, τον Αθανάσιο Χορταριά, ο οποίος είναι και γνωστό στέλεχος της ακροδεξιάς οργάνωσης «Πατριωτικό Μέτωπο». Αφού έχει τελειώσει ο πρώτος γύρος του βίαιου ξυλοδαρμού και ενώ ο Ζακ προσπαθεί να σηκωθεί και να διαφύγει, σε ακόμα χειρότερη σωματική και ψυχική κατάσταση, δέχεται κλομπιές και κλοτσιές από τους μπάτσους της ΔΙΑΣ και στη συνέχεια, ετοιμοθάνατος πλέον, δένεται πισθάγκωνα με χειροπέδες. Μετά από λίγη ώρα ο Ζακ θα πεθάνει ενώ μεταφέρεται με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο.

Ο Ζακ Κωστόπουλος ήταν ενεργό μέλος της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας και γνωστός τόσο για τον αγώνα που έδινε ενάντια στον κόσμο της πατριαρχίας, των έμφυλων διακρίσεων και της ομοφοβίας όσο και για τον αγώνα του ενάντια στον στιγματισμό των οροθετικών ατόμων.

Από την πρώτη στιγμή της άγριας δολοφονίας τα Μ.Μ.Ε έσπευσαν να διαστρεβλώσουν την πραγματικότητα, να δικαιολογήσουν το λιντσάρισμα και παίρνοντας τον ρόλο του δικαστή να αθωώσουν τους ιδιοκτήτες των καταστημάτων και τους μπάτσους. Προσάπτοντας τις ετικέτες του οροθετικού, του τοξικοεξαρτημένου, του ομοφυλόφιλου και του ληστή προσπάθησαν να δημιουργήσουν το προφίλ ενός ανθρώπου που αποτελεί δημόσιο κίνδυνο, ενός ανθρώπου που επειδή αποκλίνει από τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα, εντείνοντας την μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό, του αξίζει και ο θάνατος. Με αυτό τον τρόπο επιχειρούν να νομιμοποιήσουν κοινωνικά τη δολοφονία, αφού η υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας, ως το υπέρτατο αγαθό, μπορεί να φτάσει ακόμη και στη δολοφονία ενός ‘’επίδοξου ληστή’’, ενώ ταυτόχρονα ιεραρχούν και απαξιώνουν πλήρως την ανθρώπινη ζωή. Η δολοφονία του Ζακ είναι ένα ακόμα στυγερό έγκλημα, κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης, που πραγματοποιείται από τα αφεντικά και τους μπάτσους ενάντια σε εκείνους που βιώνουν τον κοινωνικό αποκλεισμό , την περιθωριοποίηση και την καταπίεση.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Οι κοινωνικές διακρίσεις και τα στερεότυπα, αποτελούν προϊόντα του κρατικού- καπιταλιστικού συστήματος και η αναπαραγωγή τους οξύνεται ή αμβλύνεται σύμφωνα με τις ανάγκες του. Η εξουσία επιβάλλει τα κοινωνικά πρότυπα -που διατυπώνει βάσει εξιδανικευμένων κοινωνικών, θρησκευτικών, έμφυλων, σεξουαλικών ρόλων- δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο τυποποιημένα μοντέλα συμπεριφοράς από τα οποία όσοι/ες αποκλίνουν (μετανάστες/στριες, ομοφυλόφιλοι/ες, άστεγοι/ες, ψυχικά ασθενείς , τοξικοεξαρτημένοι/ες κ.α), αδυνατώντας αλλά και μη θέλοντας να ενσωματωθούν στον επιβεβλημένο τρόπο ζωής, να δαιμονοποιούνται, καταστέλλονται και περιθωριοποιούνται. Αυτός είναι ένα πάγιος τρόπος της κυριαρχίας να αναπαράγεται και να επεκτείνεται, διαχέοντας στο κοινωνικό πεδίο την ιεραρχία και τις ανισότητες, καθορίζοντας επί της ουσίας όχι μόνο ποιος είναι ο “θεμιτός” βίος αλλά και ποια ζωή αξίζει να βιώνεται και ποια όχι.

Μέσα σε συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης , όπου η φτώχεια και η εξαθλίωση εντείνονται διαρκώς και υποτιμάται πλήρως η ζωή και η αξιοπρέπεια, ο κοινωνικός κανιβαλισμός, δηλαδή η κυριάρχηση του νόμου της ζούγκλας, η βία και ο αδιάκοπος πόλεμος όλων εναντίον όλων ανάμεσα στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, είναι μια συνθήκη που προωθείται ανηλεώς από τους από τα πάνω μέσω της διάχυσης του ιδεολογήματος που ανάγουν σε κυρίαρχες συνθήκες ζωής την επιβίωση με κάθε μέσο, την εξατομίκευση και τον ανταγωνισμό.

Από την δικιά μας πλευρά αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να μετατρέψουμε την συσσωρευμένη αγανάκτηση και το μίσος, σε οργή που θα στραφεί ενάντια σε όλα όσα συντηρούν και αναπαράγουν τις εξουσιαστικές σχέσεις και διαιωνίζουν την καταπίεση και την εκμετάλλευση, καταδεικνύοντας με αυτόν τον τρόπο τους πραγματικούς υπαίτιους για τη λεηλασία και υποτίμηση των ζωών μας. Και είναι χρέος μας, ως αγωνιζόμενοι/ες, αναρχικοί/ες, να στηρίζουμε τους από τα κάτω και αδιαμεσολάβητους αγώνες που διεξάγονται ενάντια στους αποκλεισμούς και στην περιθωριοποίηση, χωρίς να αναζητούμε πλήρεις ταυτίσεις με τα υποκείμενα που τον διεξάγουν. Όπως και είναι χρέος μας να μην βάλουμε και εμείς τον λίθο μας στην αναπαραγωγή επίπλαστων διαχωρισμών και επικίνδυνων και στρεβλών γενικεύσεων που στρέφονται ενάντια στο σύνολο της κοινωνίας. Γιατί ως αναρχικοί/αναρχικές δεν πιστεύουμε στην καθοδήγηση από κάποια επαναστατικά υποκείμενα της κοινωνίας για την απελευθέρωσή της, αλλά πως η ίδια η κοινωνία που θα χειραφετηθεί θα αγωνιστεί για την κοινωνική επανάσταση.

Απέναντι στην κυριαρχία της εξατομίκευσης και του ανταγωνισμού, να αντιτάξουμε την συλλογικοποίηση και την αλληλεγγύη σπάζοντας τους επίπλαστους διαχωρισμούς που θέλουν τους εκμεταλλευόμενους διαιρεμένους και τον καθένα μόνο του απέναντι στην κυρίαρχη οικονομική και πολιτική ελίτ. Οφείλουμε να μην επιτρέψουμε να κυριαρχήσει στις πόλεις μας ο κανιβαλισμός και ο κοινωνικός εκφασισμός. Η απάντηση μας σε αυτή την συνθήκη πρέπει να είναι η προώθηση του οράματος για μια συλλογική ζωή θέτοντας ως όρους την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια. Μέσα από τους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες να αντισταθούμε στην διαρκή υποτίμηση των ζωών μας και να αγωνιστούμε για μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ , ΤΗΝ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΗΛΟΦΑΓΩΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΚΆΤΩ

ΝΑ ΑΝΤΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΟΚΤΩΒΡΗ 2018, ΠΛ. ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙΟΥ 12 Μ.Μ.

αναρχική συλλογικότητα Όμικρον72 | μέλος της Α.Π.Ο-