ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 92 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗ

ΤΗΣ VILLA AMALIAS

– Δίκη: Τρίτη 28 Μαρτίου 2017, 9 π.μ., δικαστήρια Ευελπίδων –

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ-ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

«Η προσπάθεια να τσακίσουν με τη βία, το φόβο και το ψέμα τις εστίες αγώνα που αποτελούν οι καταλήψεις απέτυχε οικτρά. Η ανακατάληψη της φρουρούμενης από τα ΜΑΤ Villa Amalias σήμερα το πρωί στις 7.30 από δεκάδες αγωνιστές και αγωνίστριες, καταξευτέλισε την κρατική καταστολή. Τα αδέρφια μας που ανακατέλαβαν τη Villa Amalias και κατέλαβαν τα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ έστειλαν ηχηρά μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις: στο κράτος ότι ματαιοπονεί αν ελπίζει ότι θα υποτάξει τις κοινωνικές αντιστάσεις και σε όλους τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους ότι τίποτα δεν είναι μη αντιμετωπίσιμο εκεί που υπάρχει το δίκιο και η βούληση του αγώνα, και ότι ο εχθρός, όσο ισχυρός και αν φαίνεται, δεν είναι ανίκητος».

ΛΚ37, 9 Γενάρη 2013

 

Την Τρίτη 28 Μαρτίου δικάζονται οι 92 συλληφθέντες για την ανακατάληψη της Villa Amalias τέσσερα χρόνια μετά από εκείνο το πρωινό της 9 Γενάρη του 2013 που αποτέλεσε, έστω και πρόσκαιρα, ένα από τα σημαντικά αναχώματα στο τότε κύμα καταστολής των κατειλημμένων χώρων αγώνα, ενώ η δίκη έρχεται σε μία στιγμή που η κρατική επιθετικότητα εκφράζεται με αλλεπάλληλες εκκενώσεις καταλήψεων, δημοσιεύματα στοχοποίησής τους στον τύπο, αναγγελίες για εισαγγελικές εντολές αστυνομικών εισβολών και φασιστικές επιθέσεις πάνω στο έδαφος που διαμορφώνει η επίσημη κρατική προπαγάνδα.

Οι καταλήψεις, ως αναπόσπαστο κομμάτι των αυτοοργανωμένων κοινωνικών και ταξικών αγώνων αλλά και ως ορατά σημεία αναφοράς του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος, βρίσκονται πάγια στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών.

Εκείνη την περίοδο, και ιδιαίτερα μετά την κοινωνική εξέγερση του Δεκέμβρη του ’08 η εξουδετέρωσή τους αποτέλεσε διακηρυγμένο στόχο της πολιτικής εξουσίας, στο πλαίσιο της αντιεξεγερτικής εκστρατείας του κράτους, ταυτόχρονα με την άγρια επίθεση σε ταξικούς αγώνες και τα πογκρόμ εναντίον προσφύγων και μεταναστών. Μέσα σε αυτή την συνθήκη χτυπήθηκαν από τις κατασταλτικές δυνάμεις από το καλοκαίρι του 2011 κατειλημμένοι χώροι αγώνα σε όλη την επικράτεια, ενώ τον χειμώνα του 2012-13 το κράτος κλιμάκωσε την επίθεσή του με τις εκκενώσεις της κατάληψης Villa Amalias το Δεκέμβρη του 2012 και της κατάληψης Πατησίων & Σκαραμαγκά το Γενάρη του 2013, ενώ στις 15 Γενάρη του 2013 ειδικές κατασταλτικές μονάδες εισέβαλαν στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37. Απέναντι σε εκείνη την γιγαντιαία αστυνομική και κατασταλτική επιχείρηση αναπτύχθηκε ένα πλήθος πρωτοβουλιών και κινήσεων αντίστασης και αλληλεγγύης στις καταλήψεις, από πολιτικές, ταξικές, κοινωνικές αυτοοργανωμένες δομές και συλλογικότητες. Κορυφαία στιγμή αυτών των κινητοποιήσεων αποτέλεσε η πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις τον Γενάρη του 2013, όπου συμμετείχαν περισσότεροι από δέκα χιλιάδες διαδηλωτές και η οποία ανάδειξε πως η κινηματική συνάντηση και σύνδεση των αντιστάσεων μπορούν να δημιουργήσουν ένα πλατύ μέτωπο αγώνα απέναντι στους κρατικούς σχεδιασμούς. Η αιφνιδιαστική κίνηση  ανακατάληψης της φρουρούμενης από τα ΜΑΤ Villa Amalias το πρωί της 9ης Γενάρη από 92 συντρόφους και συντρόφισσες έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα, κάνοντας ξεκάθαρο στο κράτος πως οι καταλήψεις δεν παραδίνονται, και ταυτόχρονα ενέπνευσε και ενθάρρυνε τους αντιστεκόμενους.

Μια κίνηση που απαντήθηκε από το κράτος με  κινητοποίηση πλήθους σωμάτων της ΕΛΑΣ,  κακουργηματική δίωξη με βάση τον κουκουλονόμο (έναν ειδικό νόμο με στόχο την εγκληματοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και την τρομοκράτηση των αγωνιζόμενων, με τον οποίο διώχθηκαν εκατοντάδες αγωνιστές και αγωνίστριες) και επιβολή περιοριστικών όρων που ίσχυσαν μέχρι τον Ιούνιο του 2016: απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και δήλωση παρουσίας μια φορά τον μήνα σε κατά τόπους αστυνομικά τμήματα.

Από την πλευρά μας, να θυμίσουμε εδώ πως κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων ενάντια στο ειδικό κατασταλτικό οπλοστάσιο του κράτους την άνοιξη του 2015 με αιχμή του δόρατος την απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων, η πρωτοβουλία ορισμένων από εμάς, που κατηγορήθηκαν με τον κουκουλονόμο μετά από συλλήψεις σε διαφορετικές στιγμές αγώνα (ανάμεσά τους και η ανακατάληψη της V.A.), να προχωρήσουν σε δημόσια δήλωση ανυπακοής και άρνησης τήρησης των περιοριστικών όρων, ήταν μια χειρονομία συνδρομής στην ευρύτερη σύγκρουση με το τρομοκρατικό κατασταλτικό καθεστώς και αλληλεγγύης σε όσους μέσα από τους αγώνες τους μπαίνουν στο στόχαστρό του.

Σήμερα, μέσα στο περιβάλλον της έντασης των πολιτικών φτωχοποίησης και εξαθλίωσης της κοινωνίας και λεηλασίας κάθε σπιθαμής γης, αυτή η κατασταλτική επίθεση συνεχίζεται από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία μην αντιπροσωπεύοντας ποτέ τίποτε άλλο από μια προσπάθεια ανανέωσης της νομιμοποίησης του καθεστώτος σε συνθήκες γενικευμένης συστημικής κρίσης επιδίδεται εξαρχής στην απροκάλυπτη συκοφάντηση και στοχοποίηση όσων εξακολουθούν να αγωνίζονται αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από τα κάτω.

Στις 13 Μάρτη εκκενώθηκε η Βίλα Ζωγράφου και η κατάληψη στέγασης προσφύγων στην οδό Αλκιβιάδου στην Αθήνα, σε αστυνομικές επιχειρήσεις που απέσπασαν τα εύσημα του υπουργού δημόσιας τάξης, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά νέες κατασταλτικές κινήσεις. Ταυτόχρονα, συκοφαντικά δημοσιεύματα στον τύπο φωτογραφίζουν και χαρτογραφούν καταλήψεις, ανάμεσά τους και την Λέλας Καραγιάννη 37, μιλώντας για εισαγγελικές εντολές εκκένωσης, εγκληματοποιώντας τον πολιτικό-αναρχικό τους χαρακτήρα αλλά και τη διάσταση της έμπρακτης αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες. Εξάλλου είχε προηγηθεί το καλοκαίρι του 2016 στη Θεσσαλονίκη η εκκένωση τριών καταλήψεων στέγασης προσφύγων, για να οδηγηθούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, εγκλωβισμένοι σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης και όμηροι στις διαδικασίες ελέγχου, διαλογής και απελάσεων.

Την ίδια στιγμή, σε ολόκληρες γειτονιές της Αθήνας οι επίσημες κρατικές συμμορίες, ο αστυνομικός στρατός κατοχής, δίνει τη θέση του στις κάθε λογής παρακρατικές μαφίες –μπράβους, ναρκεμπόρους, τσιράκια των μεγαλοεπιχειρηματιών– που επιβάλουν βίαια την παρουσία τους και στρέφονται ενάντια στο κίνημα για να συνεχίσουν απρόσκοπτα να λυμαίνονται τις γειτονιές μετατρέποντάς τες σε τσιφλίκι τους. Έτσι, όταν στα Εξάρχεια προλειαίνεται το έδαφος για την καταστολή των κινηματικών αντιστάσεων που στάθηκαν φραγμός στην παράδοση της γειτονιάς στη συνεργασία αστυνομίας-ναρκομαφίας, παράλληλα το κράτος παραχωρεί ουσιαστικά την περιοχή της Νέας Φιλαδέλφειας στους μπράβους του εφοπλιστή Μελισσανίδη,  στέλνοντας πολυάριθμες διμοιρίες ΜΑΤ να απαγορέψουν πορεία αναρχικών-αντιεξουσιαστών να φτάσει στην κατάληψη Στρούγκα, η οποία βρίσκεται σε κλοιό των μπράβων από τις 25 Φεβρουαρίου.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, το μήνυμα της μαχητικότητας και της αποφασιστικότητας των συντρόφων και των συντροφισσών που πριν από τέσσερα χρόνια ανακατέλαβαν τη Villa Amalias,  στο βαθμό που αποτελεί ζωντανή παρακαταθήκη του αγώνα και εφαλτήριο για τη συνέχιση του, αλλά και συλλογική εμπειρία που αναδεικνύει την ανάγκη της ακόμα μεγαλύτερης εμβάθυνσης, πλατιάσματος και οργάνωσής του σε κάθε μέτωπο της κοινωνικής ζωής, δεν ανήκει στο παρελθόν. Ανήκει σε όλους εκείνους και εκείνες που αγωνίζονται σήμερα ενάντια στο κράτος, τα αφεντικά και τους λακέδες τους, σε όλους εκείνους που μέσα από καταλήψεις, αυτοοργανώμενους χώρους, συνελεύσεις γειτονιάς, σωματεία βάσης και πολιτικές συλλογικότητες, μέσα από τη συλλογικοποίηση, την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση των αντιστάσεων κρατούν ανοιχτό το δρόμο για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση.

 

ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ

 

25/3/2017

Σύντροφοι από την ΛΚ37 που συμμετείχαν στην ανακατάληψη της Villa Amalias

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37