Την Παρασκευή 10 Μάρτη ένας ακόμα εργαζόμενος με δίκυκλο έχασε τη ζωή του, αφού είχε τραυματιστεί σοβαρά εν ώρα εργασίας από τις 2 Μαρτίου και νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση. Εργαζόταν στην αλυσίδα καφετεριών mikel. Λίγες μόνο μέρες πριν, ένας ακόμα εργαζόμενος με μηχανάκι, αυτή τη φορά στην εταιρεία διανομής speedex, έχασε τη ζωή του πάνω στο τιμόνι.
Τα παραπάνω περιστατικά δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε μεμονωμένα. Είναι ο κανόνας μιας εργασιακής ζούγκλας στην οποία τα αφεντικά αδιαφορούν για τη ζωή των εργατών αποσκοπώντας στην άντληση του μέγιστου δυνατού κέρδους. Μόλις λίγους μήνες πριν, μια εργαζόμενη σκοτώθηκε στα Everest ύστερα από έκρηξη, άλλη μία πέθανε από εξάντληση την ώρα που δούλευε σε ξενοδοχείο της Ζακύνθου ως καμαριέρα, ενώ πρόσφατα, στα εργοτάξια του μετρό Θεσσαλονίκης, ένας ακόμα εργάτης ανασύρθηκε νεκρός μετά την ανατροπή γερανού.
Η αλυσίδα καφετεριών mikel είναι γνωστή για τον τρόπο που συμπεριφέρεται στου εργαζόμενους της. Δεν είναι λίγες οι καταγγελίες για μη τήρηση των όρων εργασίας, για κλεμμένα ένσημα, μη καταβολή υπερωριών κ.α. Άλλωστε σήμερα, σε όλους τους χώρους εργασίας, τα εργατικά «ατυχήματα», τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας, ο διαρκής εκβιασμός της ανεργίας με στρατιές ανέργων και υποαπασχολούμενων να ζουν σε συνθήκες ανέχειας και κοινωνικού αποκλεισμού, οι απολύσεις, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι μειώσεις μισθών, τα χαμηλά μεροκάματα και οι μισθοί πείνας, οι εξοντωτικές συνθήκες εργασίας και τα εξοντωτικά ωράρια, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, η εργοδοτική αυθαιρεσία και το χτύπημα οποιασδήποτε μορφής συνδικαλισμού είναι οι παράγοντες που συνθέτουν την εργασιακή πραγματικότητα.
Ειδικά για τους εργαζόμενους με μηχανάκι (κούριερ, ντελιβεράδες κλπ.) η καθημερινή πραγματικότητα αποτελείται από συνεχή υπερεντατική εργασία στους δρόμους (με καύσιμα που πολλές φορές πληρώνουν από την τσέπη τους), απλήρωτες υπερωρίες, πολλές φορές με μηχανάκια χαλασμένα και κακοσυντηρημένα, χωρίς μέτρα ασφάλειας και προστασίας.
Από την πλευρά μας, θεωρούμε πως ο μόνος δρόμος για να καταφέρουμε να απαντήσουμε σε αυτή την επίθεση που βιώνουμε είναι ο δρόμος των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Ο δρόμος της οργάνωσης και της συλλογικής δράσης για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας. Χωρίς αυταπάτες περί ατομικών λύσεων και μακριά από λογικές ανάθεσης. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι νεολαίοι, ντόπιοι και μετανάστες, γνωρίζοντας τις πραγματικές μας ανάγκες, πρέπει να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να οργανωθούμε και να αγωνιστούμε, συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αδιαμεσολάβητα, σε κάθε κοινωνικό και εργασιακό χώρο, στα σχολεία και τις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στους δρόμους. Με σωματεία βάσης και πρωτοβουλίες εργαζομένων να διεκδικήσουμε ότι μας ανήκει, μακριά από τις συνδικαλιστικές ελίτ οι οποίες έχουν συμπληρωματικό ρόλο ως προς την εργοδοσία.
Να συνδέσουμε τους μερικούς και αιτηματικούς αγώνες για μόνιμη και σταθερή εργασία, για καλύτερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας, για πρόσβαση στα κοινωνικά αγαθά της στέγασης, της περίθαλψης, της εκπαίδευσης, για την υπεράσπιση εργατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, για την προστασία της φύσης, με το συνολικό και επίκαιρο κοινωνικό και πολιτικό αίτημα για ανατροπή του κόσμου της εξουσίας και τον ελευθεριακό μετασχηματισμό της κοινωνίας.
ΤΑΞΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” – μέλος της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης
15 Μάρτη 2017
*Την Παρασκευή 17/3 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στα MIKEL, στην πλατεία Όλγας, με αφορμή το θάνατο του 22χρονου ντελιβερά-εργαζόμενου στα MIKEL. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασής μας, μοιράσαμε δεκάδες κείμενα, πετάξαμε τρικάκια ενώ απλώσαμε ένα πανό στη πρόσοψη του καταστήματος που έγραφε: “22 χρονών νεκρός εργάτης στα ΜIKEL-ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ”. Σταθήκαμε μπροστά στο κατάστημα πάνω από μισή ώρα. Έπειτα κολλήσαμε μερικά χαρτοπανό στη γύρω περιοχή.