Η ψήφιση του 3ου μνημονίου και τα μέτρα που σχεδιάζουν να εφαρμόσουν κράτος και κεφάλαιο δεν αφήνουν κανένα περιθώριο παρερμηνείας. Νέα μέτρα θα παρθούν, που θα εντείνουν την εξαθλίωσή μας. Προφανώς μέσα σε αυτή τη συνθήκη εντάσσονται και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Η αύξηση στο κόστος μετακίνησης, οι διαρκείς έλεγχοι εισιτηρίων, το ηλεκτρονικό εισιτήριο, οι μπάρες σε λεωφορεία και σταθμούς κλπ. Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν πως η εξουσία στοχεύει στον πλήρη έλεγχο και την λεηλασία κάθε πτυχής της ζωής μας.

Όσον αφορά τη χρήση των ΜΜΜ, το κόστος της μετακίνησης θα συνεχίσει να αυξάνεται καθώς το εισιτήριο εντάσσεται σε ΦΠΑ 23%, ενώ η διαρκής ενίσχυση των τμημάτων των ελεγκτών και τα bonus από τα πρόστιμα έχουν σαν αποτέλεσμα να γίνονται έλεγχοι για περισσότερες ώρες και σε περισσότερα σημεία. Ταυτόχρονα η στοχοποίηση όσων δεν ακυρώνουν εισιτήριο, από την εταιρεία και τα ΜΜΕ αυξάνει και νομιμοποιεί την ένταση των ελέγχων και την επιθετικότητα των ελεγκτών. Η προώθηση με κάθε μέσο της χρήσης του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, τόσο με συνεχή προπαγάνδιση όσο και με την μελλοντική τοποθέτηση ειδικών μηχανημάτων αποσκοπεί αφενός στον έλεγχο των μετακινήσεών μας και αφετέρου στην αποτροπή κινήσεων αλληλεγγύης μεταξύ των επιβατών (όπως γίνεται με την ανταλλαγή εισιτηρίων). Οι μπάρες που ήδη έχουν αρχίσει να τοποθετούνται σε λεωφορεία (τουρνικέ) και σχεδιάζεται να τοποθετηθούν στους σταθμούς του Μετρό στοχεύουν κι αυτές με τη σειρά τους τον «καταραμένο» εχθρό, τον «λαθρεπιβάτη». Γνωρίζουν πολύ καλά πως όσο βαθαίνει η φτωχοποίηση σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας, η μετακίνηση με τα ΜΜΜ θα γίνεται είδος πολυτελείας. Επομένως προσπαθούν να αποτρέψουν τη μαζική χρήση των συγκοινωνιών χωρίς πληρωμή εισιτηρίου.
Λίγες βδομάδες πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου επιτράπηκε η μετακίνηση με τα ΜΜΜ δωρεάν. Από τη μια ήταν μια απόφαση που ήρθε από τα πάνω και εντασσόταν σε μια προσπάθεια κατευνασμού και προβολής ενός «φιλολαϊκού» προφίλ, αλλά απο την άλλη ήταν ουσιαστικά αποτέλεσμα των αγώνων, που έχουν δοθεί και συνεχίζονται, για ελεύθερη μετακίνηση. Τα ΜΜΜ μπορούν να λειτουργούν χωρίς την καταβολή εισιτηρίου, η υποχρέωση να αγοράζουμε εισιτήρια γίνεται γιατί πολύ απλά κράτος και αφεντικά έχουν μάθει να μας ξεζουμίζουν διαρκώς. Πληρώσαμε για την κατασκευή και αγορά οχημάτων και σταθμών, πληρώνουμε για τη συντήρησή τους, πληρώνουμε και για τα κέρδη τους.
Η δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους μπορεί να παρουσιάζεται ως συνέχεια της προηγούμενης απόφασης της κυβέρνησης, αυτό δε σημαίνει πως είναι έτσι τα πράγματα. Το πρόταγμα της ελεύθερης μετακίνησης όχι μόνο για τους ανέργους αλλά συνολικά, έχει προωθηθεί εδώ και αρκετά χρόνια από συνελεύσεις γειτονιών, από σωματεία και εργατικά σχήματα και από εργαζόμενους στα ΜΜΜ. Οι διαρκείς, μαχητικοί, αδιαμεσολάβητοι και από τα κάτω οργανωμένοι αγώνες επιβατών και εργαζομένων ανέδειξαν το ζήτημα. Οι συγκεντρώσεις, τα σαμποτάζ στα ακυρωτικά και οι παρεμβάσεις σε σταθμούς και λεωφορεία ενίσχυσαν την αλληλεγγύη και στάθηκαν απέναντι στη στοχοποίηση όσων δεν ακυρώνουν εισιτήριο. Η ελεύθερη μετακίνηση επομένως είναι και ρεαλιστική και αναγκαία. Η μετακίνηση αποτελεί ένα κοινωνικό αγαθό και αναφαίρετο δικαίωμά μας το οποίο δεν μπορεί να κοστολογείται. Κανείς δεν μπορεί να μας απαγορεύσει να μετακινηθούμε επειδή δεν μπορούμε ή δεν θέλουμε να πληρώνουμε εισιτήριο.
Για να αντιμετωπίσουμε τα νέα μέτρα που σχεδιάζουν (ηλεκτρονικό εισιτήριο, κ.α.) και την τρομοκρατία των διαρκών ελέγχων, για να μπορέσουμε να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες μας (μετακίνηση, κ.α.) μόνοι μας, προτάσσουμε τους συλλογικούς αγώνες οργανωμένους από τα κάτω και χτίζουμε κοινότητες αγώνα τόσο μεταξύ επιβατών και εργαζομένων όσο και σε κάθε γειτονιά. Επιβάτες και εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες καλούμαστε να αγωνιστούμε όλοι μαζί για πετύχουμε ελεύθερη μετακίνηση για όλους, χωρίς να περιμένουμε καμιά κυβερνητική απόφαση.